Czas tajemnic recenzja

Czas tajemnic to ostatnia spośród trzech autobiograficznych powieści z cyklu Wspomnienia z dzieciństwa francuskiego pisarza Marcela Pagnola. Wcześniejsze dwie to Chwała mojego ojca i Zamek mojej matki. Mimo że nie czytałam jeszcze wcześniejszych wspomnień, znam już moc pisarską Marcela Pagnola z utworu pod tytułem Żona piekarza, który bardzo mi się podobał. Mogę więc stwierdzić, że już wiem, jak Pagnol potrafi zauroczyć spokojem i mądrością „przemycaną” w humorystyczny i niezwykle barwny sposób.

Czas tajemnic wyjaśnia kilka ważnych życiowych prawd, które zaczyna dostrzegać i rozumieć w trakcie skomplikowanego procesu wkraczania w dorosłość. Marcel wspomina czas, kiedy skończyło się dla niego beztroskie dzieciństwo, a stopniowo zaczęło dorosłe życie. Zauważył, że wkraczanie w dorosłość przysparza wielu kłopotów – trzeba na przykład stanąć przed wyborem: czy lepiej spędzić czas na zabawie z przyjacielem, czy pobiec do prześlicznej, tajemniczej Izabelli. :-) Marcel, poprzez stopniowe definiowanie tego, co się dzieje w jego sercu, wkracza w proces dojrzewania do miłości. Najpierw jest zauroczony Izabellą do granic możliwości, wierzy ślepo we wszystko, robi wszystko, czego zapragnie jego ukochana. Z czasem zaczyna dostrzegać bolesną prawdę i poznaje smak rozczarowania.

Marcel, wkraczając też na nowy etap szkolny, uczy się też, jak być odpowiedzialnym i konsekwentnym, co czasem zdaje się przerastać nasze siły.

Bardzo życiowe ujęcie tematu, mimo że to realia sprzed kilkudziesięciu lat.