Współlokatorzy recenzja

 Współlokatorzy to opowieść o Tiffy i Leonie, którzy podnajmują to samo mieszkanie, którzy nigdy się nie spotkali , którzy nic o sobie nie wiedzą, ale co ciekawe śpią w tym samym łóżku. Porozumiewają się poprzez pisanie do siebie karteczek, przyklejanych w całym mieszkaniu. 
 
 Tiffy i Leon mają za sobą nieudane związki, są spragnieni bliskości, miłości, ale boją się jej poddać, boją się zranienia, odrzucenia. Wprawdzie każde z nich ma inne doświadczenie, ale to ono zaważyło na ich ostrożnym podejściu do okazywania uczuć. 
 
 Opowieść, która mówi nam o przemocy w związku, ale nie tej fizycznej, tylko znęcanie się psychiczne- dominacja, manipulacja drugą osobą. O skutkach jakie wywołuje na ofierze jak trudno jest wydostać się z takiej reakcji. Pomimo ogromnego wsparcia przyjaciół, jednak bez pomocy fachowca- psychologa nie obeszło się. 
 
 Mamy tu miłość romantyczną, miłość braterską, bezinteresowną prawdziwą przyjaźń, oddanie i poświęcenie. 
 
 Książkę czyta się lekko,  z wielkim  zaciekawieniem i  przyjemnością. Polecam