Kropla błękitu recenzja

Mia Emerson, młoda, rozpoznawalna, hollywoodzka aktorka, pada ofiarą niemałego skandalu i chcąc uciec od problemów osobistych oraz zawodowych, wyjeżdża do małego, położonego nad jeziorem pensjonatu w miasteczku Bluebell, w Karolinie Północnej. Mia chce ukryć się przed dziennikarzami i spróbować ocalić swój medialny wizerunek, jednak wszystko wskazuje na to, że jest na przegranej pozycji.
Bluebell nie jest miejscem wybranym przypadkowo. Z tym małym pensjonatem związana jest rodzinna historia Mii, a do tego nowi właściciele - Levi Bennett i jego dwie siostry, okazują się przemiłymi, godnymi zaufania ludźmi. Tygodniowa ucieczka od fotoreporterów, pod wpływem wielu różnych czynników przeradza się w dłuższy pobyt, a lektura pamiętnika zmarłej przed laty babci staje się kluczem do rozwiązania problemów Mii oraz rodziny Bennettów.

Jako miłośniczka fantastyki, kryminału i literatury młodzieżowej nieczęsto sięgam po romanse i obyczajówki, jednak błękitna okładka bardzo zachęciła mnie do lektury. Myślałam, że będzie to lekkie czytadło na kilka wieczorów, a tymczasem książkę pochłonęłam na raz i nic nie było w stanie mnie od niej oderwać!

Od samego początku bardzo polubiłam Mię i Leviego, oraz wszystkich bohaterów drugoplanowych, a krótkie rozdziały i dobre tempo nie pozwalały na nudę. "Kropla błękitu" to trochę taka bajka dla dorosłych dziewczynek i myślę, że spodoba się czytelniczkom w każdym wieku, bo pokazuje zwyczajne, nieprzerysowane i prawdziwe oblicze miłości. To bardzo przyjemna opowieść o zwykłym życiu- o problemach, złych i dobrych wspomnieniach, intrygach, kłamstwach, o przyjaźni, o trosce i o miłości. Chociaż historia opisana przez Denise Hunter jest bardzo mocno przewidywalna, to ja nie czuje się zawiedziona. Myślę, że wręcz byłabym głęboko rozczarowana, gdyby wszystko potoczyło się w innym kierunku.

"Kropla błękitu" to drugi tom z serii "Pensjonat Bluebell" wydanej przez wydawnictwo Dreams, i moje pierwsze, ale z pewnością nie ostatnie spotkanie z twórczością Denise Hunter.