Siódemka recenzja

Doświadczona policjantka Micki Dare zostaje wmanewrowana do specjalnego, tajemniczego programu. Z tego powodu zostaje wyznaczony jej nowy partner Zach Harris. W Nowym Orleanie dochodzi do zabójstwa handlarza narkotyków. Niespodziewanie trop prowadzi do zaginionej dziewczyny. Wkrótce dochodzi do kolejnego tajemniczego zniknięcia. Detektywi zrobią wszystko, by odnaleźć ofiary.

Zacznę od tego, że zmusiłam się, by dobrnąć do końca tej historii. Już wcześniej miałam zakupione dwie inne książki pani Spindler, jednak jeszcze z nimi nie zdążyłam się zapoznać. W pierwszej kolejności sięgnęłam po jej najnowszą "Siódemkę".

Jestem rozczarowana na całej linii. Nie spodziewałam się, że kryminał, jakiego oczekiwałam zmieni się w jakąś debilną bajeczkę o bohaterach z super mocami. Główna bohaterka Micki wkurzała mnie jak mało kto. Irytująca lalunia, uparta jak osioł, pozerka, dla której liczyło się bardziej znaczenie jej ksywki i pozycja w ekipie śledczych od rezultatów. Ciągle powtarzała jaka jest silna, ale ja tego nie widziałam. Zamiast twardzielki, za jaką chciała uchodzić zobaczyłam mazgaja z ryjem anielicy.

I kiedy myślałam, że jeden dureń jako główny bohater wystarczy, okazało się, że nie! Zach Harris, wymoczkowaty, arogancki picuś o narcystycznym nastawieniu dołączył do tej laluni. Jakby tego było mało, dwójka detektywów wyglądających lepiej, niż gwiazdy filmowe to za mało, Spindler przypisała Harrisowi jakieś nadprzyrodzone zdolności!

Chciałam przymknąć oko na te dwie purchawki, jednak cała historia też nie powala. Chaos, zamęt, hokus-pokus i stek bzdur, to i tak niecały zidiociały pakiet autorki. Nie polecam nikomu, nawet fanom fantastyki i kryminału w jednym wydaniu. "Siódemka" to zwykły gniot w pięknym opakowaniu.