Wściekła skóra recenzja

Debiuty z natury są trudne – tym razem jestem jednak skłonna stwierdzić, że autorka całkowicie podołała zadaniu. A okładka? Już ona wprowadza nas w mroczny, dość duszący i pełen niepokoju klimat, który towarzyszy również przy lekturze. Debiut kryminalno-thrillerowy pani Agnieszki Miklis na długo zostanie w mojej pamięci. Wielkie tomiszcze, ale za to, co za emocje!

Ale zacznijmy od początku. Bohaterką jest Roswita Rein, trzydziestoletnia kobieta ze Śląska, która jak większość ludzi z tego rejonu, udaje się do pracy do Holandii. Takim o to sposobem trafia do ośrodka Noord Reisen. Zmusiła ją do tego sytuacja finansowa – brak pracy w ojczyźnie, trudność w utrzymaniu się i poradzeniu sobie z otaczającą rzeczywistością. W Noord Reisen kobieta poznaje wielu swoich rodaków. Wszyscy uciekają w pogoni za pieniądzem. A praca, jak to praca – ciężka, nużąca.

Ale Roswita poznaje tutaj Tanię, z którą nawiązuje przyjaźń. Nie trudno się więc domyślić, że w momencie gdy przyjaciółka znika, Roswita postanawia ją odnaleźć. Są jednak pewne trudności. Po pierwsze w okolicy miało już miejsce zaginięcie Polki, która nie skończyło się szczęśliwie. Policjanci bowiem znaleźli martw ciało kobiety, która na domiar złego została zgwałcona. Nic jednak nie jest w stanie odwieść Roswity od jej planu. Chce pomóc przyjaciółce i tym samym pakuje się w wir tragicznych wydarzeń, odsłaniających prawdziwe ludzkie oblicza. A na tym tle rośnie też i miłość, w gąszczu smutku i śmierci. Czy Roswicie uda się odnaleźć Tanię?

Jeden z lepszych debiutów jakie miałam okazje czytać. Bez przesady, bez kolorowania. Autorka mnie urzekła realnym podejściem do sprawy, niesamowicie ciekawie skrojoną fabułą. Poza tym temat emigracji zarobkowej mimo wszystko nadal jest aktualny, choć bum na wyjazdy za granicę już minął. Pani Agnieszka Miklis umiejętnie na sześciuset stronicowej lekturze przedstawia nam nie tylko ludzkie charaktery i ich przywary, kroi również pełną niepokoju atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi do samego końca.

Sama postać Roswity została przedstawiona interesująca. Nieśmiała, nie pewna swojego zdania kobieta musi w pewnym momencie przeobrazić się w wojowniczkę i zawalczyć o przyjaciółkę. Pewnie sama nie spodziewała się, że posiada w sobie tyle hartu ducha i woli do walki.

„Wściekłą skórę” uważam za lekturę godną polecenia. Odnajdziemy w niej bowiem nie tylko akcję, wartkie zwroty, ciekawie opisy czy też wątki kryminalne. Tutaj nie chodzi jedynie o ową atmosferę grozy, wszędzie obecny niepokój czy też strach – ale też o nadzieję. Nadzieję, dzięki której nadal żyjemy, wstajemy po każdym upadku. Świetna robota!