Wróg mojego brata recenzja

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale czy udane? Po tytule spodziewałam się relacji hate-love, jednak to było mylne spostrzeżenie. Jest to taka typowa książka młodzieżowa. Kiedyś na pewno by mi się spodobała bardziej..

Historia ta jest pełna humoru i sarkazmu, jednak czasami niektóre dialogi były ciut niedorzeczne. Przykładem są wypowiedzi ojca Blake’a, które raczej mnie trochę onieśmielały. Nie wyobrażam sobie takich rozmów z rodzicami. Babcia Abby powodowała u mnie ogromny wzrost ciśnienia. Ta kobieta tak bardzo mnie irytowała! Jak być tak upartą, głupią babą i mieć tak nierówno pod sufitem? Upierała się, że jej wnuczka Abby musi wyjść za mąż za Nigiela, z którym bawiła się w dzieciństwie. Nadała tej historii ciekawego smaczku i charakteru, ale nie chciałabym nigdy spotkać osoby z takim podejściem do życia.

Autorka idealnie dopasowała język i sposób wypowiedzi do wieku bohaterów. Wykreowała nietypowe postaci, z takimi się jeszcze nie spotkałam. Główni bohaterowie ciut irytowali mnie swoimi kłótniami i sprzeczkami. Na jednej stronie się kłócą, a na drugiej już są pogodzeni.

Trochę za dużo wątków, w pewnych momentach zaczynałam się gubić, większość sytuacji bardzo szybko się rozwiązywała, a na ich miejsce wskakiwała kolejna, nowa i tak samo szybko jak się pojawiała, tak szybko znikała. Historia przedstawiona jest głównie z perspektywy Abby, ale znajdzie się też punkt widzenia Blake’a, Noah, babci, rodziców, przyjaciół.

Zakończenie było do przewidzenia, chociaż chwilami miałam co do tego wątpliwości. Jednakże skończyło się tak, jak myślałam.

Patrząc na całą historię, to nie była ona aż taka zła. Podobała mi się postać Blake’a, jego przemiana, jego stosunek do Abby, jej rodziny i do tej absurdalnej sytuacji z jej babcią. Megan została wykreowana na typową manipulantkę i zołzę. Jej postać również podnosiła mi ciśnienie.

W książce znajdziemy walkę o miłość, swoje zdanie, wolność i akceptację, nutkę intrygi i wrogości.

5/10 ⭐️