Wrocławskie tęsknoty recenzja

Kończąc czytanie pierwszej części sagi rodzinnej " Dwa miasta ", " Lwowska kołysanka ", czułam niedosyt. Pani Monika Kowalska, w swoich książkach, chwyta za serce opowiadając historię rodziny Szubów.

W drugim tomie pt. " Wrocławskie tęsknoty " poznajemy dalsze losy bohaterów, którzy zostali wysiedleni z Kresów. Szukają oni, nowego, miejsca do życia na terenach odzyskanych. Julia i Piotr wraz z trzema córkami,
osiedlają się w Opolu, mieście, które wydaje się najmniej zniszczone podczas II wojny światowej. Początki są trudne, gdyż wyjeżdżając ze Lwowa zabrali, w swoją podróż w nieznane, niewiele. Z czasem zaprzyjaźniają się z sąsiadami i starają na różne sposoby poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Z chwilą, gdy Paweł dostaje pracę na kolei, przeprowadzają się do Wrocławia. Powoli próbują przyzwyczaić się do życia w nowym mieście. Nie jest to proste, gdyż tęsknota za Lwowem wciąż nie pozwala na pełną radość. W nowej rzeczywistości rodzina zaczyna układać sobie życie. Wzajemne wsparcie oraz miłość do siebie pozwalają przezwyciężyć najtrudniejsze chwile.

Autorka ma niezwykły talent literacki. Opowiadana przez nią historia
jest wiarygodna i prawdopodobna. Czytelnik oprócz dobrze napisanej fabuły dostaje jeszcze wyrazistych bohaterów, którzy mają swoją osobowość i charakter.

Życie rodziny Szubów nie jest proste. Poprzez różne koleje losu, natrafiają, zarówno, na złych, jak i dobrych ludzi. Wielokrotnie muszą zmagać się z trudnościami życia codziennego. Na ich drodze pojawiają się również wartościowe osoby, dzięki którym ich codzienność jest trochę łatwiejsza, a wśród nich znajomi ze Lwowa.

Autorka bardzo wiarygodnie odtworzyła klimat powojennej Polski. Podczas czytania z łatwością można sobie wyobrazić życie przesiedleńców i ich aklimatyzację do nowych warunków w obcym miejscu. Tu historia przeplata się z fikcją literacką. Powieść bardzo emocjonalna, przy której nietrudno się wzruszyć.

Cieszę się, że natrafiłam na książki pani Moniki. Są niezwykle ciekawe i pozytywnie, wyróżniają się na tle innej literatury obyczajowej. Uważam, że polscy autorzy piszą najpiękniejsze sagi rodzinne. Dlatego z niecierpliwością będę oczekiwać na kolejny tom cyklu.