Nomen Omen recenzja

Już lada dzień premierę będzie miała trzecia część cyklu wrocławskiego Marty Kisiel i zanim mogłam zabrać się za "Płacz" musiałam nadrobić zaległości 🙃
👻
We Wrocławiu pełno jest miejsc, które za czasów, kiedy miasto nazywało się Breslau były cmentarzami. W jednym z tych miejsc muszą zostać odprawione dziady, i to przez same Mojry.
Ale od początku 😉
Na ulicy Lipowej 5 we Wrocławiu mieszkają siostry Bolesne, znane nam już z pierwszej części "Toń" 👻
Do ich domu trafia Salka (Salomea Klementyna), która postanawia zmienić "klimat" i uwolnić się od brata i rodziców. W planach był Madagaskar, a skończyło się na Wrocławiu. Ma wsparcie u swojej babci, i z jej błogosławieństwem oraz namiarami od dawnej przyjaciółki rusza w dorosłość (jak na dwudziestopięcioletnią kobietę w porę). Ledwo zjawiła się w mieście, zaczęły się schody, a kulminacją dziwności było pojawienie się nieznośnego brata, szkodnika i lenia, który musiał zamieszkać razem z nią.
A może wtedy, kiedy ten brat usiłował utopić ją w Odrze?
Ale zaraz, zaraz, czy to aby na pewno był Niedaś?
Co na to starsza Pani, której jest trzy i Roy Keane? 😅
Co na to tajemnicze szepty w telefonie i radiu? 😱
Kłopoty czas start...
A z worka z kłopotami wychodzą szpulki czerwonych nici i tajemnica rodzinna sprzed lat, w której siostry Bolesne maczały paluchy. A raczej kołowrotek 😉
Jak to dobrze, że Salomea Przygoda może liczyć na pomoc Bartka, filologa polskiego, w dodatku romantyka, który w potrzebie poszuka w głowie dziadowskich cytatów 😅🤭🤣🤣🤣

Jak ja bardzo lubię się śmiać czytając książki. Tym bardziej, kiedy mam do czynienia z czarnym humorem przeplatanym łacińskimi powiedzonkami. Po pierwszej części mogłam się tego spodziewać, ale było lepiej niż oczekiwałam. Ubawiłam się do łez, a nastrój miałam przewyborny. Historia dawnego Breslau połączona z wątkiem nadprzyrodzonym w romantycznym duchu. Prawdziwy relaks i dobra zabawa. Ledwo skończyłam, a zabrałam się za kolejną część.
POLECAM!!!