Jazda na rydwanie recenzja

Nie chcę zagłębiać się w dokładną treść powieści, bo nie o to chodzi w recenzji. Zrobili to moi poprzednicy. Chcę ogólnym zarysem przejść do niej samej. Do niej i do własnych odczuć wobec niej. Co czułam biegnąc po jej stronach? Rozczarowanie, które rosło proporcjonalnie do przeczytanych stron. Bohater okazał się mdły i naiwny, co nie pozwalało mi wyobrazić sobie go jako dorosłego mężczyznę odpowiedzialnego za matkę i siebie. Nie zna życia i jego brutalnej strony. Nawet kariera wojskowa była jakby przypadkowa. Ot, udało się to, czy tamto. Pchał się do łóżek konspiratorek, szpiegów, czy zwykłych prostytutek. Korzystał z przywilejów i funkcji, lecz cały czas nie wyzbył się tej wrażliwości naiwnego dzieciaka. Do końca odnosiłam wrażenie, że tragedie, jakie miały miejsce, nie wpłynęły na jego dojrzałość.
W powieści, czego się nie spodziewałam i o czym nie wspomniano nawet w opisie na obwolucie książki, jest dużo erotycznych scen, wprost wyuzdanych, czasem wręcz okrutnych. Dosłownie – niesmacznych i kompletnie niepotrzebnych. To jak zapychanie ilościowe stron. Ta wielka, ponad dziewięćset stronicowa powieść miała być fabularnie prowadzona inną drogą i zmierzać w innym kierunku. I mimo ogromu pracy, skrupulatności autora i wielogodzinnej, mrówczej pracy, coś się w niej rozjechało. Coś się zgubiło. Jest klimat, plastyczne opisy rzeczywistości, detali, działań, lecz zapowiadana uczta czytelnicza stanowiła dla mnie raczej kolację ubogą w smaki i niemalże ascetyczną. Szkoda, wielka szkoda, bo to, co mogło być bardzo dobre okazało się być miernym czytadłem. Jestem jednak pełna zachwytu dla pracy autora.
Powieść z pewnością ma ogrom notatek pobocznych, analiz, schematów i przemyśleń, jak i cały plan rozwoju wydarzeń, co zmuszało autora do godzin ślęczenia. Pan Julian Hardy, według mnie, posiada to, co dobry wirtuoz pióra mieć powinien - koncentrację i wyobraźnię, które się wzajemnie przenikają, lecz efekt tego trudu nijak się ma do owocu akurat tej powieści. Choć skoro to debiut, debiut o dobrym szlifie, to mam cichą nadzieję, że następna publikacja będzie lepsza od "Jazdy na rydwanie".

Czegoś tu jest przesyt, czegoś tu brak - ale warto sięgnąć indywidualnie i ocenić wedle siebie.