Tancerze Burzy recenzja

Wyobraźcie sobie świat w kolorach czerni i czerwieni. Świat tak zatruty, że nawet najstarsi z ludzi nie pamiętają już, jak wyglądał błękit nieba, teraz obleczonego w kolory szkarłatu. Świat, w którym w powietrzu unoszą się toksyczne opary zatruwające organizm, i w którym słońce świeci tak jasno, że niemożliwe jest opuszczenie domu bez specjalnych gogli ochronnych. A wszystko to z powodu plantacji lotosu, będącego największym skarbem szogunatu. Lotos musi kwitnąć, tak brzmi jego dogmat.

Yukiko jest zwykłą dziewczyną, a przynajmniej udaje, że jest, bo ludzi takich jak ona czeka tylko śmierć. W jej żyłach płynie krew youkai, czyli dawnych potężnych demonów-bogów, których imiona przetrwały jedynie w pamięci ludności i w nazwach klanów służących szogunowi. Wszystko się komplikuje, kiedy władca rozkazuje jej ojcu schwytać arashitorę, czyli tygrysa burzy, mityczną istotę już dawno uznaną za wymarłą. Od tego momentu życie dziewczyny już nigdy nie będzie takie samo.

Autor zręcznie wprowadza nas w wykreowany przez siebie świat i tłumaczy poszczególne zagadnienia. Przyznam, że początkowo trudno było mi wgryźć się w tę historię, a wszystko z powodu języka, jakim została ona napisana. Dużo tu japońskich wtrąceń i zwrotów, które - pomimo tego, że zostały wyjaśnione - bardzo mnie rozpraszały (swoją drogą, na końcu powieści znajdziecie specjalny słowniczek, co ja odkryłam zdecydowanie zbyt późno).

To krwawa opowieść o dorastaniu, pokonywaniu własnych słabości i odnajdywaniu siebie oraz własnej drogi, i o stawianiu czoła przeciwnościom losu. Jest ona dość przewidywalna i oparta na schematach znanych nam z wielu innych tworów kultury,ale przecież nie każda historia musi nas wbić w fotel, żeby nam się podobać. Jest ona bardzo dobrze napisana, czyta się szybko, płynnie i przyjemnie.

Moim ulubionym bohaterem został niezaprzeczalnie Buruu. Przysięgam, że zapisuję sobie prawie każdą jego wypowiedź. Paradoksalnie to właśnie on jest tu głównym dostawcą humoru.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Kristoffa i muszę przyznać, że bardzo mi się podobało! Wojna lotosowa to seria idealna dla fanów anime i japońskiej mitologii. Znajdziecie tu japoński klimat, podniebne wędrówki, motyw mecha, samurajów oraz mityczne istoty.

Ja tę powieść pokochałam, mam nadzieję, że i Wam się spodoba.