Wojenna miłość recenzja

„Gdy rozum śpi, budzą się demony.”

Widmo wojny jest coraz bliższe, z wszystkich stron nadciągają niepokojące informacje. Lidia Obramska i Władek Marczewski to młodzi, pełni energii i planów na wspólną przyszłość ludzie. Wyznaczają datę ślubu na sierpień 1939 r. Drużbą Władka ma zostać jego przyjaciel, Konrad Łaniecki. Wszystko zaczyna się komplikować, kiedy dochodzi do pierwszego spotkania między Lidią a Konradem. Od pierwszego spojrzenia, między nimi nawiązuje się dziwna nić sympatii. Obydwoje, wbrew sobie czują, że są dla siebie stworzeni, doskonale wiedzą, że ta miłość nie powinna się wydarzyć. Jednak milczą nie chcą skrzywdzić Władka. Wybuch wojny powoduje, że będą musieli stanąć przed trudnymi wyborami, a z ich konsekwencjami przyjdzie im długo się mierzyć. Wojna zaczyna zbierać swoje żniwo…

Z ogromną przyjemnością wkroczyłam w świat wykreowany przez Autorkę i dobrze mi tu było. Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem i niezmiennie intryguje. Fabuła obejmuje lata 1938–1954, jest ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, dotyka skomplikowanych relacji międzyludzkich, wzajemnych zależności, ukazuje prawdziwe ludzkie oblicze. Ogromne, sprzeczne emocje wibrują. Czuć pasję, zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną. Jest bardzo szczerze i realnie, często miałam wrażenie, że nie tylko sercem, ale i ciałem jestem razem z bohaterami. Lidka, Władek i Kondrat tworzą swoisty trójkąt, poczułam do nich ogromną sympatią i potrafiłam zrozumieć. Wbrew sobie znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Cokolwiek nie zrobią, jaką decyzję podejmą ktoś będzie cierpiał.

Przepiękna powieść obyczajowa z ciekawie ukazanym tłem historycznym, przeczytała się jakby sama. Miłość przyszła niespodziewanie, zawładnęła całym sercem, jednak wyrzuty sumienia przygniatają. Co zrobić, gdy serce nie słucha rozumu? Jak żyć raniąc najbliższych? Życie w zawieszeniu, wewnętrzne rozdarcie, poczucie winny, ciągła niepewność o jutro.

Przerażająca i bardzo trudna codzienność mieszkańców Warszawy w czasie wojennej zawieruchy. Wyraźnie widzimy z czym musieli się zmagać. Brak jedzenia, prądu, wody, naloty, pożary, koszmar łapanek, nowe obostrzenia. A obok niebezpieczna, często heroiczna walka z okupantem.

Wartościowa, fascynująca opowieść, o przyjaźni, miłości i gorzkich wyborach. Głęboko porusza, trąci czułe struny, chwyta za serce, nie daje się odłożyć, choć na chwilę. Z całego serca polecam.