Wizje w mroku: Tajemnicza moc, Opętany, Pasja recenzja

Wow! Niezwykłe! Wczoraj skończyłam czytać tę książkę i nadal mam dziki płomień w sercu, wywołany znajomością jej treści. Chcę śmiać się wniebogłosy, płakać ze wzruszenia, zasypiać z jej treścią pod powiekami... Co mi akurat dziś grozi, tak na marginesie.

Książka jak najbardziej zapadła mi w pamięci i szybko z niej nie wyleci. Jest w zacnym miejscu ulubionych w mym sercu i mam też nadzieję, że finanse pozwolą mi ją mieć na półce. Tak, lśniłaby swą magią na mym regale i codziennie mogłabym patrzeć na nią dumnym okiem. Z pewnością skusiłaby mnie, aby przeczytać jej piękne stronice po raz kolejny.

Zaczęło się niewinnie. Kaitlyn Fairchild, która ma paranormalne zdolności w postaci przewidywania przyszłości, odwiedza w szkole młoda kobieta, która to proponuje jej szansę na nauczenie się kontroli swoich umiejętności oraz udział w badaniach, które miały posłużyć nauce. W zamian obiecano jej wysokie stypendium na studia, a jako że jej ojciec ledwo, co utrzymywał rodzinę, a ona miała dość bycia uważaną za czarownicę, więc ostatecznie zgodziła się. Na miejscu w Instytucie, jak to nazywano budynek, w którym Kate miała zamieszkać na rok, poznaje dziewczynę o spokojnym usposobieniu, Annę Evę Whiteraven, która to posiada umiejętność porozumiewania się ze zwierzętami i niskiego chłopaka Lewisa Chao, którego umysł ma przewagę nad materią. Chwilę potem wpada na Roba Kesslera, który to, zaraz na przywitanie, uzdrawia jej nogę ze stłuczenia. Dziewczyna zakochuję się w nim od pierwszego wejrzenia. I oto tak poznała trzech innych uczestników badań, ale gdzie czwarty?

Pod budynek podjechał w limuzynie tajemniczy pan Zetes, który organizował te badania, a zaraz za nim furgonetka z poprawczaka. Gabriel Wolfe, piąty uczestnik badań, którego umiejętności dość długo pozostawały tajemnicą dla reszty, przybył z zakładu poprawczego na zwolnieniu warunkowym i od razu nie przypadł do gustu Annie, Lewisowi i Robowi, który go znał. Rob i Gabriel byli jak dwa przeciwieństwa. Za to Kaitlyn... Nie bała się Gabriela, wiedziała jak się czuł, tak, jak ona w starej szkole. Utrzymywała do niego sympatię, której niestety nie odwdzięczał. I tak oto sielankowo brzmiał początek.

Szybko okazało się, że pan Zetes to bogacz z wpływami, który to chce wykorzystać dzieciaki do swych niecnych celów i zarobków. Miały mu pomóc w groźbach, kradzieżach, zabójstwach... Miały być jego ludźmi od czarnej roboty. Przeliczył się jednak. Kate, Rob, Anna i Lewis nie zamierzali być źli, a do nich dołączył także i Gabriel. Uciekli mu i ich szalona przygoda się rozpoczęła.. Niestety, szybko okazało się, że Zetes wysyła na nich paranormalne ataki, które utrudniały im życie, w dodatku mieli dość połączenia swych myśli, wyszło także na jaw, ze Gabriel stał się telepatycznym wampirem. Wkrótce zraniony chłopak ich zdradził. On jedyny nie miał w tej grupie nic przeciwko przemocy, a poza tym uważał, że nie potrzebuje niczyjej miłości. Zraniony miłością Kate do Roba i ich obecnością, a także wiedziony wściekłością przez to, że Lud Kryształu nie może mu pomóc, poszedł za swoim pragnieniem luksusów, które proponował mu Zetes.

Kaitlyn nie poddawała się. Mimo że Gabriela nie było już z nimi, postanowiła przejść w szeregi wroga. Wpadła jednak w kłopoty. Zwątpiwszy w uczucia i dobroć Gabriela, wyprowadzona z równowagi i załamana, wyzwała go od zdrajców i podłych, czym otworzyła mu oczy. Kochał ją, mimo to na drodze do jej uratowania stało zbyt wielu paranormalnych ludzi, pan Zetes i klatka, w której dziewczyna była zamknięta pod wodą, nic nie widząc, nic nie słysząc i nic nie czując. Zapominała powoli o wszystkim, tracąc zmysły...

Mimo, że Kate była główną bohaterką, to najbardziej przyciągnęła me oko postać Gabriela. Może powodem jest to, że jestem dziewczyną i to, że to moje ulubione imię męskie, ale wczułam się tak w jego położenie, że nawet próbowałam usprawiedliwiać jego złe zagrywki. Tak, na początku książki wydaje się być czarnym charakterem, jednak każdy jego zły czyn, jaki popełnił na swej drodze i jego agresywny charakter miał miejsce w jego uczuciach, przeszłości i zdolnościach. Gabriel... Modliłam się, aby na koniec książki zrozumiano go i wyszedł jako bohater, co też się stało.

Pod koniec akcja mnie tak przyciągnęła, że nie potrafiłam się oderwać od tej książki. Porównałam to do prochów i człowieka uzależnionego od nich. Kocham książki, które tak wprawnie przyciągają nie tylko me oko, ale i duszę. Koniec jest piękny. Płakałam. Uwierzycie? Płakałam i dzięki temu, jak i wciągającej akcji, zaliczam tę pozycję do ulubionych. Na moim profilu na lubimy czytać książka otrzymała ode mnie 10/10. Jak najmocniej polecam.