Wilk, lew i ja recenzja

"Wilk, lew i ja" książka na podstawie filmu Gilles'a de Maistre o tym samym tytule,

Czy spadające (dosłownie) z nieba młodziutkie lwiątko i szczenię wilczycy, którą wokół swojego kanadyjskiego domu często spotykał dziadek bohaterki, mogą nagle stać się najbardziej przywiązanym do siebie rodzeństwem? Czy przybrana ludzka mama będzie w stanie podołać wychowaniu, jakby nie było, dzikich zwierząt? Jakie niebezpieczeństwa czyhać będą na rzadki okaz śnieżnego wilka oraz małe lwiątko?

"Wilk, lew i ja" jest kolejnym filmem twórcy "Mia i biały lew", którego zwiastun już jakiś czas temu widziałam w kinie. To kolejne doskonałe kino familijne, dla dużych i małych, którzy kochają historie z czworonogami w roli głównej. Książka (cieniutka) i w moim przekonaniu skierowana do młodszego czytelnika, napisana dość prostym językiem, stanowi jego świetne uzupełnienie. Tym bardziej cieszące oko, bo wypełniona jest licznymi filmowymi kadrami powodującymi przeogromny zachwyt spowodowany oglądaniem dwójki przesympatycznych zwierzaków oraz obserwacją rozwijającej się pomiędzy nimi a Almą przyjaźni.

Tego typu opowieści o zwierzętach, oparte na motywie walki dobrego ze złym, przepełnione szczególnym rodzajem magii powodują, że robi się ciepło na sercu, a czytelnik lub widz, mocno zaciskakąc kciuki, wyczekuje happy endu, zwracając również uwagę na walor edukacyjny, bo tego również książce nie brakuje.

Historie ze zwierzęcymi bohaterami, zawierające wątek przyjaźni pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem, zawsze mnie poruszały. W tym wypadku szczególna więź nawiązuje się nie tylko pomiędzy Almą i zwierzakami, również one same stają się dla siebie niezwykle bliskie. I choć są dzikie i powinny żyć na wolności, chciałoby się je przytulić, zapewniając również bezpieczeństwo.

Którego z występujących w książkach bądź filmach przedstawiciela braci mniejszych wspominacie najlepiej? Czy jest jakaś opowieść, która szczególnie Was wzruszyła? Ja wybieram Lassie. Książka przeczytana dzięki uprzejmości Wydawnictwa Media Rodzina.