Sfora recenzja

Jest zima. Zielona Góra jeszcze pamięta ostatnie napięte wydarzenia, które były wywołanie sprawą rzeźnika zNietkowa.
Komisarz Igor Brudny nie może jednak liczyć na odpoczynek, po rozwiązaniu poprzedniego śledztwa, zmaga się z wielkim zainteresowaniem przez mieszkańców własną osobą.
Na komendę wpływa zgłoszenie o zaginionej siostrze zakonnej Teresie, dodatkowo policjanci otrzymują odciętą rękę, która nie należy do ofiary. Ktoś brutalnie pozbawił dwie kobiety rąk, najbardziej zadziwiającym i wzbudzającym przerażenie jest fakt, że na oderwanej kończynie widnieją ślady ludzkich zębów. Śledczy nie muszą długo czekać, ponieważ zaginiona siostra Teresa się odnajduje, jednak jej ciało rozszarpały wilki, które przebywają niebezpiecznie blisko miasta.. Przypuszczenia policjantów kierują się w stronę wilkołaka, jednak świadomość odrealnionej postaci w rzeczywistości nie chce się wcielić w życie. Tylko kto byłby w stanie wgryźć się w rękę, zostawiając namacalny dowód?

Wszystkie wydarzenia i sytuacje stworzone przez autora przyprawiły mnie o gęsią skórkę. Sam fakt poruszanego tematu pedofilii w kościele, wywołuje dodatkowo wiele dyskusyjnych emocji.
To co działo się w 'Sforze' było przysłowiową miazgą, osobiście lubię w kryminałach bestialstwo i krwistość, więc stworzona fabuła działa na najwyższą korzyść.

❗Osoby o wrażliwych żołądkach mogą mieć trudności z czytaniem.❗

Pan Przemysław Piotrowski utrzymuje w dalszym ciągu wysoki poziom i moim skromnym zdaniem zapisuje się w swojej twórczości na kryminał roku. To co tworzy i z jakim oddaniem przelewa swój pomysł na kartki zasługuje na ogromną pochwałę. Poprzedni tom z cyklu już wpisał się na moją ulubioną półkę, ale kolejną książką zmiażdżył moje oczekiwania i żałowałam, że musiałam odkładać książkę. Zdecydowanie tworzy kryminały, w których napięcie buduje się przez całą fabułę, aby dać upust na koniec powieści, zostawiając usatysfakcjonowanego czytelnika. Książkę warto mieć na swojej półce i jestem potwornie ciekawa czym jeszcze autor mnie zaskoczy.