Wigilia Dnia Zmarłych recenzja

Filip Zając "Wigilia Dnia Zmarłych".

Jako, iż zbliża się halloween, pozostaję w klimacie horroru i grozy. Na książkę wpadłam przypadkiem, opis mnie zaciekawił, sam tytuł zresztą też. I mimo, iż jest to dość senna opowieść, zadowolona jestem, że poświęciłam czas na jej przeczytanie.

Oskar, po nieudanym związku, stał się biernym obserwatorem. Lubił patrzeć na ludzi, porównywać ich choćby do chemicznych związków. Czekał na klęskę uradzaju ludzkiego, czekał na nową i lepszą erę. Dzięki takim obserwacjom poznał Zozyma, Berenice i Nicol. Cała trójka była bardzo charyzmatyczna, dziwna ale jednocześnie ciekawa. No o Berenice... przy niej serce Oskara znów zaczęło szybciej i mocniej bić. Czy się zaprzyjaźnili? W sumie to była bardzo dziwna i skomplikowana relacja. Skomplikowała się jeszcze bardziej, gdy nasz bohater został zaproszony na bal przebierańców w wieczór Halloween, do zamku na jakimś odludziu, w lesie. Bal miał rozpocząć jego nowe życie. Ale jakim kosztem? Oskar został wplątany w coś, o czym nigdy nie śnił. I wcale nie był z tego powodu zadowolony. Osobiście, też bym nie była.

Książka snuje się sennie, dość monotonnie i leniwie. Jednocześnie trzyma w napięciu, pogłębiając swoją tajemnicę. Ma specyficzny klimat. Ciężki klimat. Nie jest nudna, choć pierwsze strony mogą się takie wydawać. Bowiem opowieść Oskara zaczyna się właśnie od poznania charyzmatycznej trójki osobników. Autor postawił sobie za zadanie, by każda część opisywanej historii była jak najbardziej zobrazowana. I to mu się udało znakomicie. Przede wszystkim opis zamku i komnat. Opisy robią fenomenalne wrażenie. W niektórych momentach wyobraźnia działała aż nad to. Kiedy teraz zamykam oczy, po prostu widzę. Widzę ten cholerny zamek. Brr. Coś okropnego. Końcówka natomiast wprawiła mnie w osłupienie. Tak, mogłam w trakcie czytania co nie co sobie przypuszczać, ale to, co zaserwował autor... jestem pod mega wrażeniem. Jednocześnie cieszę się, że końcowa akcja była najbardziej nachalna i krótka. Zwięzła i na temat. Więcej bym nie dała rady. Coś strasznego. Żywe obrazy, będę mieć koszmary. To nie ulega wątpliwości.

Żałuję tylko, że tak późno na książkę trafiłam. Idealnie wkomponuje się w klimat Halloween. Choć młodszym czytelnikom nie poleciłabym. Jestem usatysfakcojonowana. Oczywiście, wciąż jestem ciekawa kim tak naprawdę było tajne koło, które co roku zbierało się w zamku na balu. Jestem również ciekawa, co stało się z Oskarem. Jaką podjął decyzję. A naprawdę, miał nie lada dylemat. No cóż. Pozostaje mi raczyć się własną wyobraźnią i dopisać sobie ciąg dalszy. Wbrew pozorom, nie byłoby to takie trudne. Należy tylko podjąć decyzję. A każda decyzja dałaby nowy ciąg zdarzeń...

Polecam. Tym bardziej, że czyta się bardzo szybko. Wciąga bez reszty i daje upust naszym czytelniczym emocjom. A tajemnica ciąży jeszcze długo po skończeniu książki.