Więzy krwi recenzja

"Życie każdego człowieka jest pełne nieprzemyślanych czynów i przypadkowych zdarzeń".

WIĘZY KRWI to opowieść o człowieku i tkwiących w nim nieznanych obszarach; to historia, w której poznałem człowieka silnego a jednocześnie bardzo zagubionego; to relacja z życia pewnych osób, które przez splot nagłych sytuacji odkrywają "ciemne strony swojego codziennego życia"; to książka, która za pośrednictwem fabuły przedstawia bardzo ważne i trudne problem społeczne.

W książce poznałem Mindy, 17-letnią dziewczynę, która ma przed sobą wspaniałą przyszłość. Jej miłością są narty. Podczas jednych z zawodów, które miały zagwarantować jej miejsce w kadrze olimpijskiej ulega poważnemu wypadkowi. Konsekwencje tego zapoczątkowują dramatyczne zdarzenia ujawniające najgłębiej skrywane sekrety.

Ależ to była trudna lektura. Od pierwszych stron mocno identyfikowałem się z główną bohaterką, która od dnia wypadku "bombardowana" była nowymi faktami. Czułem, jak wali jej się świat; jak mroczne tajemnice oplatają ją z każdej strony. Tyle kłamstw. Półprawd. Pominięć. Emocjonujące wydarzenia wyczerpywały...

Autorka po mistrzowsku zbudowała napięcie. Stopniowo, strona po stronie zdarzenie po zdarzeniu, wypływały na wierzch mroczne tajemnice zbudowane na kłamstwach sprzed lat. Fabuła pełna nieprzewidywalnych zwrotów akcji. A we wszystkim tym wplecione trudne i ważne tematy społeczne, które zmuszają do refleksji.

Ostatnimi czasy czytane przeze mnie książki nie są już dla mnie tylko rozrywką, lecz poprzez poruszanie w nich ważnych i trudnych tematów społecznych, jak problem depresji, zaburzeń psychicznych czy samobójstw, "wchodzą we mnie" i zagnieżdżają się w moim umyśle i sercu. Tak też było i tym razem...
-----------------------------
WIĘZY KRWI poruszyły we mnie ogrom emocji, które skłoniły mój umysł do zadumy, co zaowocowało pomysłem na akcję informacyjną #niejesteśsam – na moim profilu w zakładce o tej samej nazwie, znajdziesz planszę – ściągnij ją, napisz na niej miejsca/kontakty, gdzie w twojej miejscowości mogą znaleźć pomoc osoby dotknięte depresją czy zaburzeniami psychicznymi.

"Niekiedy spowijał ją mrok gęstszy niż zwykle". Autorka tą opowieścią zachęca nas do otwartej dyskusji na temat chorób psychicznych: "Nie ma nic wstydliwego w depresji czy chorobie afektywnej dwubiegunowej, w stanach lękowych lub innych zaburzeniach psychicznych". Pamiętaj! Milczenie i samotność nie pomagają. Jeżeli mrok staje się zbyt gęsty, jeśli potrzebujesz z kimś o tym porozmawiać – poszukaj pomocy. PAMIĘTAJ! JESTEŚ CUDOWNYM CZŁOWIEKIEM. I NIE JESTEŚ SAM!