Wiersze wybrane z tysiąca i jednego taboru recenzja

Myślę, że chyba wszyscy słyszeli o Don Vasylu i jego zespole, lecz pewnie niewielu zna jego poezję. Ja również zaliczam się do tej grupy, gdyż dopiero w tym roku natknęłam się zupełnie przypadkowo na jeden z tomików jego wierszy. Gdy byłam w Ciechocinku, wybrałam się na koncert odbywający się w Teatrze Letnim, gościem był Don Vasyl i Cygańskie Gwiazdy. W przerwie sprzedawano płyty nagrane przez nich, zauważyłam leżące obok książki. Gdy zapytałam o nie, to okazało się, że to właśnie poezje Don Vasyla Szmidta.

"Wiersze wybrane z tysiąca i jednego taboru" to najnowszy tomik Don Vasyla, w którym autor świadomie nawiązuje do "Baśni z tysiąca i jednego taboru", lecz nie jest to cygańska bajka, ale jakby poetycka opowieść, gdzie możemy zobaczyć wszystkie barwy losów polskich Romów. O ich tradycji, o romskiej rodzinie, o ich realnym i surowym prawie, a nawet o królestwie romskim, w którym jak w bajce na czele jest król...
Książka została podzielona na kilka części oraz rozdziałów, jedna część poświęcona jest najsłynniejszej romskiej poetce Papuszy, czyli Bronisławie Wajs. Ja co prawda nie zetknęłam się z jej poezją, lecz oczywiście słyszałam o niej i może nawet jakieś fragmenty gdzieś mi się przewinęły. To właśnie ona była pewnie jego inspiracją i muzą.

Jeden z rozdziałów autor poświęcił swojej matce:

Czytając wiersze Don Vasyla zastanawiałam się, czy on myśli i pisze te wiersze po polsku czy może jednak po romsku, a później są one tłumaczone...
Myślę, że autor zdecydował się na tworzenie poezji żeby zwiększyć w jakiś sposób zakres komunikowania się z ludźmi. Ktoś mający wiele talentów artystycznych jak właśnie Don Vasyl, jednocześnie będący wrażliwym człowiekiem potrafi znakomicie i poetycko opisać nie tylko swoje uczucia, ale również całą otaczającą nas przyrodę. Przecież on pisał od wielu lat teksty piosenek, więc dla niego to tylko po prostu, moim zdaniem, zmieniła się jakby jego publiczność, odbiorcy jego twórczości. Czytając wiersze Don Vasyla miałam okazję poznać jego świat.

Na końcu tej publikacji możemy zobaczyć kilkanaście fotografii Don Vasyla i jego rodziny.

Myślę, że czasem warto oderwać się od tej swojej ulubionej literatury i przeczytać coś zupełnie odmiennego. Może mnie było łatwiej, bo lubię poezję...