Miłość w Auschwitz. Edward Galiński, Mala Zimetbaum i uczucie silniejsze od śmierci recenzja

Moje czytelniczego ego czuje się mile połechtane, choć od razu zaznaczam, że temat nie jest łatwy, przyjemny, a na pewno miły nie jest. Przede wszystkim nie dajcie się zmylić okładce, która sugeruje historię rodem z "Tatuażysty z Auschwitz". O nie, włoska dziennikarka serwuje literaturę faktu w łagodnym wydaniu. To nie ckliwa historia o zakochanych w świetle jupiterów obozowych, a historia przykra, przygnębiająca, a nawet celowo przemilczana przez poszczególne środowiska identyfikujące się z jednym bądź drugim bohaterem, co tym bardziej przyczynia się do głębszego zrewidowania życiorysu dwojga ludzi.

Historia Mali Zimetbaum oraz Edwarda Galińskiego czyni czytelnika bezsilnym i pozostawia w poczuciu odrętwienia. Dość mówić o skrajnie nędznych realiach życia w obozie koncentracyjnym, dość wytykać zbrodni, jakich dopuścili się naziści podczas drugiej wojny światowej, ale nigdy dość tego, co dla człowieka najcenniejsze - miłości, nawet w nędzy, rozpaczy, poczuciu pustki i wszechogarniającej śmierci. Dwoje młodych ludzi ze skrajnie różnych światów, których dopiero Auschwitz i chęć niesienia pomocy innym musiała połączyć. Głośni bohaterowie to ci, którzy na koncie mieli jak najwięcej niemieckich dusz, ale ci cisi, niemi to ci, którzy narażali życie, by zorganizować drugiemu kawałek chleba, czy zadbać o wykreślenie z listy do gazu. Mała korzysta z przywilejów, jakie uzyskała dzięki wielojęzyczności, zaś Edek będący niemal od początku tworzenia obozu Auschwitz, zna je jak własną kieszeń. Młodzi, pełni ideałów podejmują ryzyko, ale czego nie robi się dla uczucia popędzanego krzykiem do świata: "tu dzieje się dramat!" z nadzieją, że świat zareaguje.

Paci prowadzi rozmowy ze szczątkową rodziną bohaterów, świadkami ówczesnych zdarzeń, poddaje krytyce dostępną ubogą dokumentację oraz udaje się w miejsca szczególnie ważne z punktu widzenia życia Mali i Edka. O ucieczce dwojga opowiadała bodajże Szmaglewska w jednej ze swoich książek i czytając kolejną pozycję, w której odkrywają się karty historii, można odnieść wrażenie , jakoby kolejny element wskoczył na swoje miejsce w układance śmierci. Wymowny obraz dwojga młodych ludzi wiedzionych ryzykiem w słusznym celu (zarówno prywatnym, jak i społecznym) ma jednak nie do końca dobre konsekwencje z perspektywy lat, o których również nie waha się mówić autorka skłaniając czytelnika do samodzielnej interpretacji historii tytułowej miłości w Auschwitz.
Polecam!