Wichrowe Wzgórza (ekskluzywna edycja limitowana) recenzja

Książka rozpoczyna się od ponurego spotkania pana Lockwooda z właścicielem posiadłości, którą ma on dzierżawić. Wynajmowane przez niego Drozdowe Gniazdo oraz zamieszkałe przez pana Heatcliffa Wichrowe Wzgórza, leżą w niewielkiej odległości od siebie, wśród malowniczych wrzosowisk. Spotkanie ma miejsce w Wichrowym Wzgórzu, zatem obecni są na nim również pozostali mieszkańcy. Młoda kobieta, Katarzyna, sprawia wrażenie kapryśnej i opryskliwej. Hareton z kolei, prezentujący się jak ubogi sługa, okazuje się być członkiem rodziny, równie nieprzyjemnym w obyciu jak reszta domowników. Pan Lockwood ucieka z tego miejsca czym prędzej. Jednak w Drozdowym Gnieździe, jego nowym domu, czeka na niego niezastąpione źródło informacji. Pani Dean ochoczo opowiada historię mieszkańców Wichrowych Wzgórz, od czasów starego pana Earnshaw, przez jego dzieci, Katarzynę i Hindleya oraz wnuki, Lintona i Katy. Ważną rolę odgrywa tu Heatcliff, który jako kilkulatek został przygarnięty przez pana domu. Przez lata wyszydzany, wzgardzany, nie ma łatwego życia. Odbija się to potężnie na jego charakterze, stosunku do ludzi i ogólnym podejściu do świata.

"Wichrowe Wzgórza" to powieść pełna smutku i rodzinnych tragedii. Z jednej strony niezniszczalna miłość, która jest ponad wszelkimi standardami społecznymi. Z drugiej, patologiczne przywiązanie do oprawcy i życie w ciągłym potrzasku. Autorka pokazuje, jak w przerażający sposób krzywdy i zadry ciągną się z pokolenia na pokolenie. Jak bardzo ślepa potrafi być miłość? Czy może uleczyć do cna zepsutą duszę? Tak naprawdę przez całą książkę na przemian współczułam kolejnym bohaterom i miałam ochotę nimi potrząsnąć. W tej powieści nic nie jest czarno-białe. Każda z postaci dźwiga potężny ciężar, często spoczywający na barkach rodziny od pokoleń. Historia opowiedziana jest z poziomu dwóch narratorów. Główny głos należy jednak do pani Dean, która zna ród Earnshow od kilkudziesięciu lat i dzieli z rodziną jej losy. Snuje swoją opowieść choremu panu Lockwoodwi, a czytelnik jest trochę jak wolny słuchacz, którego przy okazji wpuszcza do tego świata. Książka nieco przerażająca, chwilami romantyczna. Cieszę się, że wreszcie mogłam poznać tę historię.