Wichrowe Wzgórza recenzja

Ta książka mnie zachwyciła. Już dawno nie byłam tak zafascynowana losami bohaterów. Mroczna, pełna sprzeczności i choć o miłości, nie mająca nic wspólnego z typowymi romansami. Sięgnęłam po nią, bo dowiedziałam się, że w tym roku wejdzie do kin nowa ekranizacja. Spodziewałam się czegoś całkiem innego. Gorszego. Myślała, że przeczytam powieść stylu Jane Austin, tymczasem fabuła okazała się o wiele bardziej złożona i tragiczna. Czytając, byłam wielokrotnie rozdarta między nienawiścią a sympatią (chociaż sympatia to chyba złe słowo w tym miejscu, chodzi raczej o współczucie) do Heathcliffa. Jest to postać kompletna, jedna z najlepiej skonstruowanych bohaterów, z jakimi miałam do czynienia kiedykolwiek. Co ciekawe, większości powieści parę głównych bohaterów raczej darzy się sympatią. Tymczasem ja nie polubiłam ani Katarzyny, ani Heathcliffa.