Baśniarz recenzja

Już od pierwszej strony czuć ten chłód, to zimno. Oblepia cię z każdej strony. W tej książce jest coś przerażającego. Kartki przemijają, a ciebie dręczy uparta myśl, że zbliżasz się do czegoś strasznego, czegoś co zaprzepaści, doszczętnie zniszczy wszystko. Boisz się. Boisz się, bo nie wiesz, co cię czeka.

" - Co ci leży na sercu? - Nic - odpowiedziała i po chwili dodała: - Świat. (...) - Tak - odparł Magnus - Tak wyglądasz, jakby świat leżał ci na sercu."

ABEL TANNATEK, outsider, wagarowicz, handlarz narkotykami. Mimo to Anna zakochuje się w nim do szaleństwa, gdyż wie, że Abel ma jeszcze inne oblicze: łagodnego, smutnego baśniarza, opiekującego się młodszą siostrą. Niezwykła opowieść, którą snuje Abel, fascynuje Annę do tego stopnia, że dziewczyna nie może o niej zapomnieć. Granica między rzeczywistością a fantazją stopniowo się rozmywa. A jeśli jej fabuła wcale nie jest fikcją i obawy Anny są uzasadnione? Ten, którego kocha, może okazać się równocześnie jej największym wrogiem.

" - Młoda damo, czy mogę służyć chusteczką? Pani płacze. - Och, rzeczywiście. Widzi pan, a ja myślałam, że się śmieję. Jak bardzo można się pomylić."

Chcecie przeczytać prawdziwą książkę? Może o tym, że życie nie jest kolorowe. Może o tym, że jeśli kochasz to i tak krzywdzisz. Może chcecie poczytać o wątpliwościach. Niewyjaśnionych sytuacjach. Tajemnicach. Morderstwach. A może chcecie zobaczyć jak wszystko pięknie się komplikuje, a na wyjaśnienia nie ma słów. Chcecie być świadkami sytuacji kiedy na pytanie "wierzysz mi?" nie słychać odpowiedzi. Kiedy brakuje zaufania. Kiedy masz ochotę otworzyć butelkę wina i olać cały świat. Chyba, że wolicie się dowiedzieć jak piekielne życie muszą wieść niektórzy ludzie. Lubicie baśnie? Chcecie poznać tą snutą przez baśniarza? Nie ma problemu. Tylko jak zacznie opowiadać, to nie dziwcie się, że nie możecie się oderwać. A baśń przestanie być baśnią. Stanie się czymś absolutnie rzeczywistym. Prawda zostanie powiedziana, tylko nie wprost. Pytania i odpowiedzi. Pytania bez odpowiedzi. Odpowiedzi bez pytań.

"Powiem chwili... - szepnęła - ...zatrzymaj się, jesteś tak piękna."


Tyle niewypowiedzianych słów, tyle nienapisanych wyrazów, tyle brakujących dialogów. Tej historii nie da się zapomnieć. Tak, jest głównie o miłości. Ale nie tej z filmów, zamydlającej oczy, nie tej doskonałej i nie chodzi o tą, której bohaterzy bezwarunkowo poradzą sobie ze wszystkim problemami. To prawdziwa opowieść. Ona może toczyć się obok ciebie. Tyko tego nie dostrzegasz. Ta książka jest szczera, a z drugiej strony tak niewiarygodna.

"Najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie."

Najgorsze było to, że miałam kłopot z przeczytaniem ostatniego rozdziału. A wszystko przez litery, który rozmazywały się przed moimi oczami.