Weź to serce recenzja

„Czasami, by ktoś mógł żyć, ktoś musi umrzeć”.

Różne małżeństwa, z różnymi problemami, z życiowym bagażem złych i dobrych chwil. U jednych jest miłość i szacunek, u innych zdrada i niechęć, dostatek i bieda. Zupełnie obcy sobie ludzie, ich drogi krzyżują się dość niespodziewanie. Piotr choruje na ostrą niewydolność serca, uratować go może tylko przeszczep. Kondrat jest szczęśliwym mężem i ojcem, wychodząc na ulice, ulega tragicznemu w skutkach wypadkowi. Oboje mają swoje plany, marzenia na przyszłość i wszystko nagle traci na znaczeniu...

Czasami tak trudno sprostać codzienności. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, emocje przychodzą z czasem. Fabuła dotyka pokomplikowanych relacji międzyludzkich i zwykłej, trudnej codzienności naszych bohaterów. Autorka nie szczędzi im przykrych, bolesnych niespodzianek. Pani Iwona pisze lekko, naturalnie, obrazowo. Bohaterowie ciekawie ukazani - ich mnogość chwilami przytłaczała. To przypadkowi ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności.

Autorka porusza trudne i skomplikowane tematy. Ludzkie pokomplikowane losy w całej okazałości. Tutaj nie ma mowy o szczęśliwych zakończeniach, jest zawsze coś, kosztem czegoś lub kogoś. Pokomplikowane relacje rodzinne, niezgoda, zdrada, brak szczerych rozmów, stopniowy rozpad małżeństwa. Inność orientacji seksualnej, życie w zgodzie z samym sobą, problemy z alkoholem, adopcja, transplantologia. Nieuchronność losu, pogodzenie się z tym, co niesie życie. Trudne wybory i ich konsekwencje. Ostateczność w końcu i tak dotknie każdego z nas. Nie mamy wpływu na pewne rzeczy i zdarzenia, tak po prostu jest. Podążamy własnymi, krętymi ścieżkami, nie wiemy, dokąd prowadzą.

Podobno jeden dawca może uratować osiem innych osób. W naszym kraju transplantologia w dalszym ciągu wzbudza wiele kontrowersji. Na końcu książki znajduje się piękny, dający do myślenia apel Autorki.

Wciągająca, emocjonująca, ważna opowieść o niesprawiedliwości losu, życiu które doje w kość, i próbie radzenia sobie z tym wszystkim. I to zakończenie... Powieść skłania do refleksji nad ulotnością i kruchością życia. Polecam.

https://tatiaszaaleksiej.pl/wez-to-serce/