Cierpkie grona recenzja

Niewielka miejscowość Chwalim na terenie Niemiec, rok 1938 tuż przed wybuchem II wojny światowej. To tu autorka osadziła akcję powieści opowiadającą o rodzinie Marty i Waltera Neumannów, ich córki Matyldy oraz Kuzynki Janki.
Wieś na ogół spokojna, a mieszkańcy w dużej mierze zajmują się uprawą winnic oraz rolnictwem. Nic nie powinno zakłócać spokoju,ale mieszkańcy odczuwają już pierwsze pomruki wojenne.
Widać to szczególnie w indoktrynacji, którą prowadzą wśród młodzieży członkowie organizacji związanych mocno z faszyzmem. Przymusowe spotkania, zbiórki oraz wyjazdy na szkolenia to codzienność , z którą muszą się zmierzyć prości mieszkańcy wsi.
Odczuwają także dzielenie na przynależności rasowe co wzmaga poczucie zagrożenia.
Powieść na pewno nie z gatunku czytadeł, choć pojawiają się w niej wątki miłości. Nie jest to jednak sprawa główna. Tu na pierwszy plan wysuwają się stosunki międzyludzkie zwłaszcza w momencie gdy każdy może być szpiegiem i donosicielem. Coraz trudniejsza sytuacja sprawia,że bohaterowie muszą zmagać się z wyborem przetrwać czy zginąć ale być uczciwym.
Pięknie pokazana jest zwykła, prosta praca na roli, która w pewnym momencie urasta do ogromnej roli, bo daje szansę na przetrwanie.
To takie trochę inne spojrzenie na wojenne losy już nie z perspektywy okupowanych mieszkańców ziem Polski, ale tych drugich, którzy najpierw nastawiani na zwycięstwo przez Hitlera i jego popleczników, a później z ogromem klęski.