Witamy w piekle recenzja

Lubicie inicjatywy książkowe?

Przyznam, że sama chętnie biorę w nich udział, dlatego jestem bardzo ciekawa, jak jest w Waszym przypadku!

Twórczość Adama Kopackiego była mi do tej pory nieznana. Chociaż jego książki często migały mi gdzieś w bookmediach, dopiero akcja #czytamadama, przekonała mnie do tego, żeby zapoznać się z jego piórem.

"Witamy w piekle" to historia czwórki trzydziestolatków, którzy poznali się pierwszego dnia pracy w jednej z wrocławskich firm. Korporacja "Hello" jest miejscem rodem z piekła, do którego niekoniecznie chciałabym kiedykolwiek trafić, ale Kasia, Julia, Michał i Jarek przed rozpoczęciem swojej kariery, nie mieli o tym fakcie zielonego pojęcia. Czy uda im się odnaleźć w tym biznesowym światku? Czy mimo kłód, jakie los rzuci im pod nogi, będą dla siebie wsparciem? Czy ich wzajemna relacja pomoże im uporać się także z prywatnymi demonami? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że miałam nieco inne wyobrażenie o tej książce. Spodziewałam się czegoś nieco mniej depresyjnego i przytłaczającego. Początek był dla mnie bardzo obiecujący. Czwórka ludzi, cztery zupełnie inne historie i powody, aby rozpocząć karierę właśnie w "Hello". Byłam bardzo ciekawa, jak potoczą się ich losy i przede wszystkim, czy odnajdą się w korporacyjnym świecie, w którym wyścig szczurów i mobbing są na porządku dziennym.

Nie do końca jednak kupiłam poszczególne historie. Każdy ze wspomnianych powyżej bohaterów ma swoje własne problemy, z którymi musi się borykać, co jest jak najbardziej zrozumiałe i życiowe, jednak czytanie w kółko o jedzeniu czekoladek stało się dla mnie w pewnym momencie zwyczajnie nudne. I oczywiście nie umniejszam tutaj poważnemu zaburzeniu, jakim jest zajadanie stresu, ale miałam wrażenie, że akurat ten problem zdominował całą książkę, przez co życiowe trudności pozostałej trójki straciły dla mnie swój wydźwięk.

Chociaż "Witamy w piekle" nie jest historią, która znajdzie się na liście moich ulubionych książek, dostrzegam w autorze potencjał, więc z pewnością w niedalekiej przyszłości zapoznam się z pozostałymi książkami, aby przekonać się, czy moja intuicja mnie nie myli.