Chłopak z drugiego planu recenzja

Pomimo sporej objętości "Chłopaka z drugiego planu", nie mogę powiedzieć, żebym męczyła się przy czytaniu. Dzięki lekkiemu stylowi autora czułam, że strony przewracały się same i odkrywały przede mną coraz bardziej złożoną opowieść o sławie, niedopowiedzeniach, czy przyjaźni.

Dominik jest trenerem wokalnym w znanym reality show "Next Superstar". W każdej edycji ma za zadanie szkolić przyszłych wokalistów, by wydobyć z nich to, co najlepsze. W pewnym momencie jego drogi krzyżują się z Adamem- chłopakiem, którego celem jest wygranie programu za wszelką cenę. Posunie się on nawet do wykorzystania uczuć, jakimi zaczyna darzyć go Dominik.

Najmocniejszym punktem historii jest w mojej ocenie wątek muzyczny. Widać, że autor podszedł do sprawy bardzo profesjonalnie, oferując nam wiele opisów technik śpiewania, czy gamy dźwięków, jakie jest w stanie wydobyć z siebie piosenkarz. Były to fragmenty, które czytałam z ciekawością. Do tego mamy tu możliwość zajrzenia do świata show-biznesu trochę od kuchni, co również mi się podobało.

Mikołaj kreuje bohaterów, którzy nie od początku budzą sympatię. Zarówno Dominik, jak i Adam swoje za uszami mają (szczególnie ten drugi zachowywał się często w okropny sposób) i to sprawiało, że nie byłam w stanie im kibicować w pełni. Mimo że Adam został na koniec trochę usprawiedliwiony, nadal nie jestem do niego przekonana. Ale całe szczęście na odsiecz przybywają przyjaciele Dominika, który po pierwsze są jego głosem rozsądku, z którym się zgadzam, a których interakcje były jasną stroną historii.

"Chłopak z drugiego planu" nie jest kolejnym naiwnym romansem. Porusza wiele tematów związanych z show-biznesem, kalectwem, czy relacjami rodzinnymi. Widzę w nim pewne wady (nie wspominałam wcześniej, chociażby o ekspozycji, która na początku jest trochę zbyt oczywista - przyjaciele, którzy znają się kilka lat, nagle zaczynają rozmawiać o przyczynie niepełnosprawności Dominika, co wypadło trochę sztucznie), ale jednocześnie uważam ją za lekturę idealną na weekend, którą, mimo objętości, można połknąć na dwa posiedzenia.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.