Wędrowiec recenzja

Z wczesnej młodości pamiętam, że chętnie oglądałam dobranocki, jedynym wyjątkiem była bajka "O czym szumią wierzby", której nie lubiłam a nawet trochę się bałam. Najwyraźniej już wtedy czułam podskórnie, że z tą historią jest coś nie tak 😉

Wspominam ją nie bez przyczyny przy okazji premiery "Wędrowca" Luca D'Andrea,

bowiem jej fragmenty pojawią się również w fabule powieści. Podobnie jak innej, tajemniczej księgi, której niejasny wpływ na mieszkańców małej włoskiej wioski jest jednym z elementów całości. Dzięki tym zabiegom autor wprowadza w treść całkiem sprawnie napisanego thrillera wątki fantastyczno-mistyczne a ja takie nawet lubię, nie mam też nic przeciwko samym zagadkowym księgom (uwielbiam "Imię róży" gdzie są one niemal współrzędne bohaterom), tym bardziej, że D'Angelo udaje się w końcówce świetnie połączyć wszystkie puzzle historii, bez konieczności dodatkowego uruchomienia motywu metafizycznego. (To dla mnie istotne.)

Ten klimat pewnej magicznej tajemnicy dodaje książce smaku, warstwa kryminalna dotyczy samobójczej śmierci młodej dziewczyny sprzed dwudziestu lat. Autor przenosi nas do górskiego miasteczka Kreuzwirt, którego mieszkańcy tworzą zamknięty, niechętny przyjezdnym, specyficzny krąg.

Odnoszący sukcesy pisarz- Tony Carcano wraz z córką zmarłej kobiety - młodziutką Sybille- próbują rozwikłać zagadkę jej śmierci. Ich działania nie przypadną do gustu lokalnej ludności, którą w garści trzyma rodzina Perkmanów. Atmosfera skupiona wokół pary detektywów gęstnieje z każdą przewróconą stroną, rodowe sekrety, wzajemne zależności, przemoc, szaleństwa, antypatie przeplatają się z legendami i osobliwymi symbolami.

Ezoteryczność coraz mocniej przepływa szczelinami Kreuzwirtu, Eryka nie będzie jedyną ofiarą, pojawią się konkretne tropy i dodatkowe przestępstwa, które nawarstwiając się generują kolejne. Poszczególne ślady zazębiają się, nabierają klarownych znaczeń, część prawd udaje się odrzeć z kłamstw, wszystko nabiera sensu. Na powierzchnię wypływają dawne urazy i traumy, przechodzące na kolejne pokolenia, które wciąż stoją na straży przebrzmiałych przekonań.

Kim zatem jest tytułowy Wędrowiec, czy istnieje naprawdę, co może mieć wspólnego ze zwierzętami z powieści Kennetha Grahame’a i ze śmiercią matki Sybille? Zanim w poszukiwaniu odpowiedzi wyruszycie w rejony Południowego Tyrolu pamiętajcie, żeby najpierw zaszczepić się przeciw wściekliźnie 😉🦊