Wampir recenzja

To bardzo ciekawa lektura, wciąga od pierwszych, przewracających się szybko stron.
Książka jest brutalna - ale nie ze względu na przemoc. To klimat jest mroczny, rynsztokowy.
Postaci są intensywne w swojej nijakości i obojętności na to, jak toczy się ich życie, nikt tu nie jest taki jak powinien.
Nie znalazłam tu bohatera czy bohaterki, z którą chętnie bym się utożsamiła - nawet ich problemy są obce, można wręcz odnieść wrażenie, że jako czytelnicy nie chcemy ich dotykać, brzydzą nas.
Nie chcemy być jak zakłamani jak Dawid, jak Mateusz, jego matka i znajomi.
A może właśnie o to chodzi? Nie chcemy się utożsamiać, bo w każdym z nas jest coś takiego brudnego.
Główny bohater jest wręcz najgorszy z nich wszystkich - nic mu się nie udaje, wszystkich zawodzi, nawet sprawę rozwiązuje "przypadkiem", dzięki zbiegom okoliczności, właściwemu tokowi myślowemu w odpowiednim momencie. Nie jest typowym przyciągającym czytelnika, niezrozumianym przez życie i innych ludzi detektywem.
Jest zwyczajny.
Nawet miasto jest tu brudne i nijakie. A jednocześnie bardzo wyraziste. Można by pomyśleć, że to nie są te Gliwice, które znamy, że autor przesadził - ale czy na pewno? Nie mam do czynienia z podejrzanymi typami, z przekazywaniem sobie kasy w kopertach, z narkotykami i dziwnymi ustawkami. Nikt nigdy nie spuścił mi łomotu, nie wiem gdzie iść żeby kupić towar, ani gdzie dzwonić po kogoś do towarzystwa. Może to ja nie znam takich Gliwic, a one gdzieś tam są, pod płaszczykiem przyjemnego, rozwijającego się miasta - w końcu nikt nigdy nie chce myśleć o tej ciemnej stronie. I to jest przerażające.
Wampirem energetycznym była ta książka - jestem z niej zadowolona, świetnie się ją czytało, niesamowicie wciągała, ale równie mocno mnie przetrzepała i wyprała.
Nie ma tu dobrego zakończenia. Jest zakończenie i rozwiązanie - ale ono po prostu jest. Jak to w życiu bywa. I dobrze.
Nie pozostaje mi nic innego jak przyznać kolejny punkt Chmielarzowi i sięgnąć po następną książkę, bo gość jest niesamowity.
Miałam okazję pójść na spotkanie autorskie i gdybym nie wiedziała, to w życiu bym nie spojrzała na tego szalenie sympatycznego, charyzmatycznego człowieka i nie powiedziała, że pisze tak mocne, przeciągające czytelnika przez moralne błoto i brud książki. Po każdej zastanawiam się, kim ja właściwie jestem jako człowiek. Widać, że autor nie przyszedł nas zachwycać i zadowalać. Ale ja jestem usatysfakcjonowana. Szczerze polecam.