Walcząc z przeszłością recenzja

„Życie jest drogą, którą każdy z nas musi przejść. Czasami doświadcza nas bardzo mocno, sprawdzając ile jesteśmy wstanie udźwignąć”.

Udany i wciągający debiut, inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Poznajemy Emmę, dziewczynę obarczoną przerażającą przeszłością, od której w żaden sposób nie może się uwolnić. We wspomnieniach wraca do dzieciństwa, które było jednym wielkim bólem. Jej ojciec, alkoholik znęcał się nad nią i jej matką psychicznie i fizycznie. To, co przeżyła i czego była światkiem jest niewyobrażalne. Zło w czystej postaci. Jakim trzeba być człowiekiem, aby taki los zgotować swojemu dziecku? A matka? Jej bierna postawa budzi sprzeciw. Dlaczego ta kobieta godzi się na takie traktowanie?

Akcja powieści toczy się swoim rytmem, wywołuje ogromne, bardzo skrajne emocje. Fabuła krąży miedzy teraźniejszością a przeszłością w licznych wspomnieniach głównej bohaterki. Ukazuje, do czego zdolny jest człowiek, jaki los jest wstanie zgotować najbliższym, dla których powinien być oparciem i gwarantem miłości. Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl. Jest bardzo szczerze, realnie, dosadnie. Nie znajdziemy tu rozdziałów, jest bardzo mało dialogów, pomimo tego, książkę czyta się bardzo dobrze. Bohaterowie ciekawie wykreowanie, ludzie o bardzo zróżnicowanych osobowościach.

Autorka porusza bardzo trudne i jednocześnie ważne problemy. Patologia, przemoc w rodzinie, psychiczne i fizyczne znęcanie się nad najbliższymi, bezkarność oprawcy. Alkohol, awantury, bierność sąsiadów, współuzależnienie. Ale dla mnie najgorsza jest bierność matki, w ciszy przyjmowane razy, często na oczach dziecka. Co musi się takiego wydarzyć, żeby ta kobieta obudziła się z letargu i zajęła się w końcu swoim bezbronnym dzieckiem? Pani Małgosia ukazuje nam, jakie zło i bezkarność rozgrywa się za zamkniętymi drzwiami, jak umiejętnie ofiara potrafi zatuszować swoje urazy i jakie niewiarygodne wymówki znaleźć, aby „chronić” swojego oprawcę. Robi to bardzo realnie, szczerze i przekonująco.

Poruszająca i bardzo bolesna historia. Powieść daje do myślenia, niesie przekaz, burzy spokój. Nie bądźmy obojętni na krzywdę innych. Czy my sami potrafilibyśmy odpowiednio zareagować? Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2627