Uciekinier recenzja

Shif to chłopak, który uwielbia matematykę. Jego życie wraz z siostrą i mamą toczy się dobrze, jednak pewnego dnia w jego dzielnicy dochodzi do łapanki. Wkrótce Shif wraz z swoim najlepszym przyjacielem zostają wywiezieni na pustynię, a ich jedynym celem zostaje tylko to, aby przetrwać.

Muszę przyznać, że była to bardzo mocna i uderzająca książka. Nie spodziewałam się tego po niej, ale pokazuje ona jasno okrucieństwo i to, z czym mierzyć muszą się ludzie w krajach Trzeciego Świata. Shif nie ma w życiu łatwo; cały czas narażony jest na dyskryminację, nie ma praktycznie ani chwili spokoju. Chociaż bardzo chciałby, to nie może pozbyć się łatki tego innego. Mimo wszystko chłopak jednak nie poddaje się, starając się walczyć o swoje prawa do życia i zdrowia.
Książka ta wywołała we mnie wiele różnych emocji, dominującą jednak pozostaje smutek oraz poczucie bezsilności. Bo chociaż historia Shifa i Biniego jest fikcją literacką, to nie można zapomnieć o tym, że takie rzeczy dzieją się naprawdę, może nawet w tej chwili. Pewnie, dowiadujemy się najczęściej o nich z dzienników telewizyjnych, ale dzięki tej książce możemy w pełni zrozumieć całość problemu.
Trudno napisać mi coś o stylu; moim zdaniem był on bardzo chaotyczny, wiele w całej historii było niedopowiedzeń. Myślę jednak, że to był zabieg celowy, aby pokazać jasno, że nie można skupiać się na jednej rzeczy za długo. Trzeba pędzić, uciekać, czasem walczyć o życie.
Zakończenie książki każe jedynie domyślać się dalszych losów Shifa, są one urwane w połowie. Trochę mnie to zirytowało, wyglądało to tak, jakby autor nie miał pomysłu już na zakończenie całości. Poza tym jednym mankamentem mogę stanowczo polecić tę historię. Nie do każdego trafi ona może z taką samą siłą, ale na pewno skłoni do myślenia. A to jest w końcu najważniejsze.