Przetaina recenzja

Kolejna część przygód Wędrowycza? A może zbiór opowiadań? Nie! Tym razem Andrzej Pilipiuk serwuje czytelnikom zupełnie nowe uniwersum, postacie i świeży motyw fabularny.

„Przetaina” jest mało pilipiukowa. Owszem, znajdziemy w niej bogate opisy, szczególnie przyrody oraz przedmiotów użytku codziennego, a także wiele praktycznych porad typu survivalowego, które wpleciono w przygody bohaterów. I to w zasadzie wszystko, co pomoże w zidentyfikowaniu autora.

Można wysnuć wniosek, że jest to próba czegoś nowego, wypłynięcia na nieco szersze wody literatury. Wypada niestety przeciętnie, szczególnie przez pryzmat całego dorobku autora. Może to pilipukowy stereotyp i pisarz przyzwyczaił mnie do pewnego schematu swoich dzieł, ale „Przetaina” jako całość jest po prostu czerstwa.

Proza Pilipiuka to rewelacyjna satyra otaczającej rzeczywistości, hołd wobec historii i „rozszerzanie” znanego nam świata. Gdy przyszło do wymyślania całkowicie nowego uniwersum, nie wyszło to najlepiej.

Bohaterowie zostali wykreowani na dobre wzorce, gorzej z ich polubieniem przez czytelnika. W zestawieniu z powolną akcją, otrzymujemy lekturę, której nie czyta się „z wypiekami na twarzy”. To nie musi być wada, ale warto zwrócić uwagę na tę cechę, gdyż raczej mniejszość czytelników poczytuje taki styl za zaletę.

Książka jest niezła, posiada wysoką (jak na swój gatunek) wartość edukacyjną, pielęgnuje właściwe i nie do końca oczywiste współcześnie postawy moralne. Zabrakło mi jednak „tego czegoś”, co sprawia tak wielką radość przy czytaniu kolejnych tomów Pilipiuka. I co pozwalałoby dać 10 gwiazdek, jak dla chyba wszystkich przeczytanych przeze mnie dzieł pisarza.

Jako towarzyszka na wakacje, jak najbardziej warta polecenia. Może dla osób niezwiązanych dotychczas z twórczością autora, okaże się lepsza? Fani Pilipiuka muszą jednak ofiarować mu kredyt zaufania oraz przygotować się na "nowe". Mimo nie do końca pochlebnej opinii, chylę czoła przed dorobkiem Wielkiego Grafomana, a "Przetaina" wymaga szacunku również za wyjście poza dotychczasowe schematy. Można przecież było poprzestać na "spłacaniu kredytów kolejnymi tomami opowiadań o Wędrowyczu" ;) Pisarz pozostaje jednak w gronie "tych ambitnych" i chwała mu za to!