Księga Ludensona recenzja

Z „Księgą Ludensona” Zofii Staneckiej wiąże się jedno, ale duże moje zaskoczenie, a mianowicie jest to drugie wydanie powieści, która powstała w 2013 roku. Została zilustrowana przez Mariannę Oklejak. Ten duet twórczyń znany jest czytelnikom literatury dziecięcej dzięki serii książek o Basi, sympatycznej dziewczynce i jej rodzinie.

W „Księdze Ludensona” poznajemy inną, równie zwariowaną rodzinę. Czwórka rodzeństwa – Mania, Marta, Jacek i Natalia razem z mamą wyjeżdżają na wakacje do Jastrzębiej Góry. Zamieszkują w Jaskółce – tajemniczym domu, pełnym niedostępnych pomieszczeń, które ciekawskie dzieciaki natychmiast chcą eksplorować. W jednym z pokoi odkrywają trolla! Ma na imię Ludenson i czeka, aż odnajdą go rodzice. Jest też właścicielem magicznej księgi, którą jego tata wieki temu ukradł Olbrzymom. Obecnie jednak księga zaginęła. Z niewyjaśnionych przyczyn odnalazła się w miejscowej bibliotece, po czym trafiła w ręce rodzeństwa. Okazało się jednak, że poszukuje jej również potomek Olbrzymów z wiernym psem, a odpowiedzialna bibliotekarka, Marianna, nie chce jej oddać żadnemu z poprzednich właścicieli.

To, co spotkało bohaterów książki, jest niezwykłą, magiczną przygodą, która nie tylko odmieniła nieciekawie zapowiadające się wakacje, ale również zacieśniło więzi pomiędzy rodzeństwem. Zwłaszcza Natalia, już nastolatka, całkowicie zmieniła podejście do młodszych członków rodziny. Choć bywają irytujący, wtrącają się w jej sprawy, ciągle się kłócą i mają infantylne problemy, to bez nich życie byłoby puste. Wspólna przygoda obudziła w niej czułość, o którą wcześniej by się nie posądzała.

Najbardziej magiczną, chociaż dla każdego nałogowego czytelnika oczywistą myślą płynącą z powieści, jest zdanie:

Myślę, że tego cytatu nie trzeba komentować :)

Zofia Stanecka pisze w charakterystyczny, ciepły sposób. Wymyśliła baśniową historię, w której nie brakuje momentów grozy, zwłaszcza gdy bohaterowie powołują do życia niszczycielskie potwory. Tym niemniej wszystko kończy się dobrze. Co prawda w powieści zdarzają się fabularne niedociągnięcia, jak choćby fakt, że nocne strzały z pistoletu nie budzą nikogo w okolicy, jednak są to drobiazgi, które nie wpływają na ogólne wrażenie z lektury.

Podsumowując, „Księga Ludensona” będzie wspaniałą, wakacyjną lekturą dla dzieci w wieku powyżej siedmiu lat, które kochają przygody, morze i różne baśniowe stwory. Założę się, że spodoba się również wielu rodzicom.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta w serwisie nakanapie.pl.