W wysokiej trawie recenzja

Stephen King / Joe Hill "W wysokiej trawie".

Becky i Cal wybierając się do ciotki, zjeżdżają pod opuszczony Kościół, gdzie po drugiej stronie szosy rośnie wysoka trawa... Gdy słyszą wołanie o pomoc, wkraczają w trawę. Ciężarna Becky i jej oddany brat Cal... trawa jednak nie jest zwykłą trawą, a chęć pomocy dziecku przeradza się w walkę o przetrwanie. 
Niestety, walka nie jest wyrównana. A właściwie wszystko i wszyscy wpisani są na straty...

Bardzo krótkie opowiadanie. Opowiadanie, gdzie nawet przez chwilę się nie nudziłam. Opowiadanie, przez które czuję straszny niesmak, szok i strach. Strach przed ludzkimi żądzami, pragnieniami i ich szaleństwem. Szaleństwem, przez które ludzie stają się potworami...

Oglądałam niedawno film pod tym samym tytułem. Rozbieżność z opowiadaniem jest całkiem spora. Od połowy nic już się nie zgadza. Ale w sumie to dobrze. Czuję się w tym momencie, jakbym miała dwa zakończenia. Alternatywne zakończenia. Bo tu tak naprawdę nic nie ma końca... 

Opowiadanie zaciekawiło mnie na tyle, że szybko się czytało. Czułam, jakbym sama była w tej trawie. Wysokiej, nieprzewidywalnej, ostrej, mokrej. Jednym słowem - dziwnej. Nic w tej trawie nie było normalne. Łatwo się w niej zgubić. Nie da się z niej wyjść... tylko rzeczy martwe pozostają w tych samych miejscach. Trawa ich nie rusza... 

Film także zrobił na mnie duże wrażenie. I szczerze? Był mniej makabryczny od opowiadania. Być może to zasługa zakończenia. Bardziej szczęśliwego, choć mniej realnego. 

Nie ma do czego się przyczepić. Rzadko biorę się za krótkie opowiadania. Nie przepadam też za zbiorami opowiadań. Jednak W wysokiej trawie spełniło moje oczekiwania aż nadto. Żałuję, że to taka krótka przygoda. Świetny materiał na dobrą książkę. Z drugiej strony, może gdyby była to powieść, straciłaby na ogólnej ocenie? 

Z mojej strony polecam, choć zapewne nie wszystkim przypadnie do gustu.