W twoją stronę recenzja

Łucja i Felicja są siostrami, wiąże ich wspólna historia, rodzina, ale dzieli przepaść. Nie potrafią ze sobą rozmawiać, ich relacja jest wielką niewiadomą. Pewnego dnia, gdy w życiu kobiet nic się nie układa wybierają się na wspólny wyjazd, który pozwala na wszelkie wyjaśnienia i konfrontacje z przeszłością.

Poznajemy relację pomiędzy Łucją a Felicją, która jest niezwykle burzliwa. Kobiety nie potrafią wytrzymać bez wzajemnego „dogryzania” sobie i sprzeczek, nie mają w życiu łatwo. Czy popełniają błędy? Każdy je popełnia, ale jak pisze sama autorka: coś, co jest dla jednej osoby błędem, dla innej nie musi nim być. Obie kobiety borykają się z wieloma problemami, które wprowadzają chaos w ich życie, prowadzą do skrajnych sytuacji. Nie tylko relacja sióstr jest nietypowa, ich matka nie była dla nich najlepsza i wciąż nie jest. Najważniejsza jest dla niej kariera, nie córki, które powinny czuć się przez nią kochane. W książce poruszony jest temat upadającej rodziny, niespełnionej miłości. Było mi żal obu sióstr, nie tylko ze względu na teraźniejszość, ale i przeszłość.

Książka nie wciągnęła mnie od samego początku. Akcja stopniowo się rozwijała, a w momencie czytania pamiętnika przez jedną z głównych bohaterek, w której poznajemy historię rodziny w czasie wojny, totalnie się zatraciłam. Wywołała we mnie ogromne emocje, ukazała tajemnice przeszłości. Przedstawia niepokój i cierpienie wojennych czasów. Jak radzić sobie w czasach zagłady, ratować siebie, czy innych kosztem własnego bezpieczeństwa? Czym jest rodzina w takim czasie, czy ma jakąś wartość? Później od książki nie mogłam się oderwać, wiele razy się przy niej wzruszyłam, ale i zaśmiałam. Cała sytuacja wokół Felicji była przezabawna.

Pierwsze co rzuca się w oczy to okładka, jest przepiękna. Ten niebieski jest magiczny, szczególnie gdy patrzy się na niego nie na zdjęciu, a w rzeczywistości. Książka napisana jest w trzeciej osobie. Co do budowy nie spodobało mi się to, że nie było w niej rozdziałów. Bardzo lubię zaznaczać na tej podstawie, gdzie skończyłam, ale na szczęście mamy akapity, które również są dobrym wyznacznikiem.

Zakończenie jest dosyć mocno otwarte i nie wiemy jak się ostatecznie potoczą losy bohaterów. Możemy snuć własne domysły.

Dawno nie czytałam książki, która ukazuje tak wiele aspektów życia rodzinnego, burzliwego, pełnego nienawiści, ale i miłości. Co jest tak naprawdę najważniejsze w życiu, czy człowiek ma prawo żyć pełnią szczęścia? Jak bardzo można oddalić się od własnej rodziny? W książce znajdziecie odpowiedzi na te pytania. „W twoją stronę”, to świetna obyczajówka, do której warto zajrzeć.