Tryjon recenzja

Melissa Darwood to niesamowita polska pisarka, której książki podbijają serca polskich czytelników.
„Tryjon” to moja pierwsza przeczytana książka spod pióra tej autorki, ale na pewno nie ostatnia …

„-pomocy... wyrzęziła. Poczuła żar w piersi i zaniosła się kaszlem. Ogarnęło ją przerażenie i znów zapadła się w ciemność „.

Mila to hmmm
na pozór zwykła nastolatka. Wiem to bardzo dziwne stwierdzenie, ale w pełni adekwatne do niej. Jej życie nie jest usłane różami, rodzina się praktycznie rozpadła. Po śmierci ojca matka zaczęła pić. I jeszcze to, że przez niewyjaśnione zaniki pamięci, które zdarzają się często, Mila ma problemy. Powodują one bardzo dziwne sytuacje. Czasami jak się „przebudza” nie wie co robiła, gdzie jest ani co się z nią działo.
Jakoś starała się tym żyć i przyzwyczaiła się, że nie wszystko wie co się z nią dzieje.
Jednak problem zaczyna się, kiedy budzi się w Tryjonie, ale to nie jest najgorsze. Okazuje się, że jest oskarżona o … zabicie męża, popełnienie samobójstwa, ale przecież ona nic nie pamięta. Przecież ona ma dopiero kilkanaście lat. Jaki mąż ?
Autorka pokazuje ile człowiek może mieć osobowości. Czy to w ogóle jest możliwe?
Niestety, to nie koniec problemów Mili. W krainie po śmierci, ma zapaść decyzja na co zasłużyła. Jeśli przyzna się do błędów i szczerze ich będzie żałować – wszystko dobrze się skończy. Jak to zrobić, jeśli ktoś nie pamięta tego co zrobił przez ostatnich kila lat ?

„W Tryjonie liczą się sprawiedliwość, uczciwość i prawda”.

Początkowo podchodziłam do tej książki jak do zwykłej młodzieżówki. Myślałam, że to pewnie jakaś zwykła chora nastolatka, która będzie miała bardzo schematyczną historię miłosną. Nie macie pojęcia jak bardzo się zdziwiłam w trakcie czytania. Może i jest to opowieść o nastolatce, która staje się kobietą i jest tam mały wątek miłosny, ale on tu nie jest najważniejszy. To unikalna i nieprzewidywalna książka, która zaskakiwała mnie za każdą przeczytaną stroną. Nigdy bym się nie spodziewała wydarzeń, które odkrywałam w tej historii. I jestem pewna, że się nikt nie zawiedzie. I jeszcze dochodzi do tego aspekt morału. Tak ta książka daje do myślenia i to bardzo. Napisana została lekkim językiem, ale nie jest to prosta pozycja. Nie raz zatrzymacie się, by przemyśleć parę spraw.

Ja przeczytałam ją bardzo szybko, bo tak mnie wciągnęła. Nie jest to pozycja dla dzieci, bo mogłyby jej nie zrozumieć, ale myślę, że tak 15+ będzie dobrze, choć myślę, że spodoba się nie tylko młodym czytelnikom. Przyznaje tej książce ocenę 10/10 i serdecznie zachęcam do zapoznania się z twórczością Melissy Darwood. Sama na pewno to zrobię, bo to naprawdę dobra pisarka.

„- Tylko nie mów, że znów miałam fugę”.