Woda księżycowa recenzja

Agnieszka Janiszewska - Szczepanik: Woda księżycowa, s. 611

Debiut literacki kobiety, która z zawodu jest life coachem i czuć to, z każdej strony tej powieści.

Praca w korporacji dzień po dniu wysysa z Natalii chęć do życia. Jej chłopak "z kofeiny i kości" również jest korpoludkiem, gdzie kolejne zadania "rozmnażają się przez pączkowanie".
Pewnego dnia Natalia znajduje dowód osobisty pewnej kobiety z Trójmiasta. Joanna jest tryskającą optymizmem autorką kryminałów podróżniczych, to spełniona życiowo kobieta jaką Natalia chciałaby się stać. Dzięki rozmowie z Asią wraca wspomnieniami do czasów dzieciństwa, domku dziadków w nadmorskiej Karwi oraz przypomina sobie o talencie plastycznym, który głęboko zakopała. Mąż Asi jest malarzem i w podziękowaniu kobieta proponuje jej nieodpłatnie udział w zajęciach z rysunku.

"Jak dobrze że po świecie kręcą się różne dawne przyjaciółki i czasem można je przypadkowo spotkać, a wtedy wszystko od razu robi się jaśniejsze".

Przyjaciółki to kolejne na jej drodze spełnione zawodowo i prywatnie kobiety, podczas gdy Natalia ma wrażenie zawiśnięcia w próżni.

Urzekająca i magiczna okładka intryguje. Z każdą przeczytaną stroną moja ciekawość i sympatia do bohaterów wzrasta, jestem oczarowana i kibicuję Natalii w odkrywaniu jej życiowego powołania.

Znajdziemy tu pochwałę życia, życia blisko i w zgodzie z naturą, z samym sobą. Opisy przyrody zapierają dech w piersiach i powodują cichą tęsknotę i pragnienie zanurzenia się w niej. Prawdziwa i dojrzała opowieść o podstawowych prawdach i zasadach, którymi powinniśmy się kierować, jednak czasem tak ciężko wpaść na to co najprostsze i zdawałoby się oczywiste.
Ta historia jest jak balsam i cicha obietnica, że wszystko w życiu ma swój czas i miejsce, a każdy z nas może znaleźć harmonię i osiągnąć spokój duszy - to również i moje marzenie.

Książkę otrzymałem/otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl za co pragnę serdecznie podziękować, gdyż była to niesamowita podróż w poszukiwaniu samego siebie.