Farma pereł recenzja




Witam w Tukao, na Manihiki na Wyspach Cooka w północnej części archipelagu na małej wyspie, która nawet nie widnieje na mapie. Poznajemy rodzinę Kiony Matavery, dziewczyny, która wraz z rodziną jest odizolowana od całego świata. Prowadzą Farmę Pereł, zajmując się ich hodowlą jak i zbieraniem małż. Samotność na wyspie i życie w pozbawionym cywilizacji świecie toczy się w swoim własnym spokojnym rytmie. Pewnego dnia na brzeg zostaje wyrzucona przez ocean żaglówka, na której pokładzie znajduje się młody nieprzytomny mężczyzna. Mieszkańcy Wyspy przystępują do pomocy tajemniczemu rozbitkowi, ratując mu życie. Z czasem między Kioną, a Erikiem tworzy się więź i silne uczucie, którego brakowało dziewczynie.

Książka jest scharakteryzowana do gatunku kryminału, jednak uważam, że jest to bardziej powieść obyczajowa z zarysem wątku kryminalnego. Nie nastawiajcie się na brutalność, śledztwo bądź inne sytuacje. Tutaj mamy doczynienia z naprawdę bardzo dobrym obyczajem. Opowieść jest naprawdę bogata w liczne przemyślenia i zadająca nam pytania nad głównym sensem życia oraz poznania jego ceny. Zacierane są granice, a wręcz przekraczane w imię miłości.
W lekturze jest dużo wątków dotyczących religijności, tolerancji, ceny materialnej, jak i ogólnego środowiska XXI wieku, gdzie walka o pieniądz i zatarte wartości psują ludzką moralność.

Uważam, że jest to naprawdę godna polecenia książka i pokazuje nam jak bardzo świat jest podporządkowany wielkim instytucjom. Początkowo w książce nic się nie dzieje jest zupełna sielanka, przedstawiająca spokojne życie na maleńkiej wyspie, aby później w pogoni za miłością odkryć wszystkie wymienione zjawiska. Poznajemy również kobiecą siłę i zawziętość z jaką główna bohaterka dąży do odkrycia prawdy.

Historia Kiony pokazuje nam jak bardzo nasz świat jest brutalny. Środowisko w jakim żyjemy jest okrutne i straszne oraz jak łatwo można zmieniać tożsamość i uświadamiać nas, że tak naprawdę nigdy nie wiemy, z kim mamy doczynienia.

Osobiście gdybym miała wybór i mogła wybrać czy chce żyć w dotychczasowym świecie, gdzie pieniądze omamiają ludzi i stały się najbardziej pożądane ze wszystkich dobrodziejstw, a zamieszkaniem z rodziną na małej wyspie, gdzie wszystko co potrzebne mam na miejscu, bez walki o hierarchię na świecie, wybieram zdecydowanie druga opcję - idę zrywać kokosy i łowić perły.