W pierścieniu ognia recenzja

Długo zwlekałam z wzięciem się za kolejną część „Igrzysk Śmierci”. Wiedziałam, że jak zacznę ją czytać to nie będę mogła się powstrzymać i będę musiała wziąć się za następny tom i skończę moją przygodę z tą trylogią. Chciałam jak najdłużej rozkoszować się przygodami Katniss. No, ale cóż książka wciąga niemiłosiernie. Gdy zaczęłam czytać nie nadążałam z przewracaniem kartek.
Pani Collins bez problemu porwała mnie w kolejne przygody siedemnastoletniej Katniss Everdeen. Pomimo tego, że powieść czyta się szybko i łatwo autorka porusza trudne tematy, które dają do myślenia m.in. okrucieństwo ludzi, głód i bieda. Pani Collins nie zawraca sobie głowy błahymi dialogami, w powieści przeważają obszerne, ciągnące się przez kilka stron opisy. Jak już pewnie wiecie nie jestem ich fanką, ale tutaj zupełnie mi nie przeszkadzały, ba nawet mi się podobało, że autorka nie rzucała słów na wiatr. Potrafiła rozwinąć wydarzenia, wszystko było dopracowane i dopięte na ostatni guzik.
Akcja nabiera zupełnie inny tor. Nie spodziewałam się, tego jak potoczą się wydarzenia. Autorka zupełnie mnie zaskoczyła. UWAGA SPOILER, CZYTACIE NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ !!! Nie spodziewałam się, że Katniss i Peeta znowu trafią na arenę, to, co tym razem organizatorzy dla nich przygotowali jest niesamowite. A wątek z prezydentem Snowem nadaje tajemniczy i niebezpieczny obrót wydarzeń, te wszystkie powstania, które wybuchają w dystryktach, no i oczywiście końcówka książki. Moje serce biło 10 razy szybciej niż powinno, a pod koniec powieści prawie się zatrzymało. To wszystko złożyło się na niesamowicie emocjonującą opowieść.
Z poprzedniej części doskonale wiedziałam, że autorka tworzy niesamowite zakończenia, które niesamowicie poruszają.

Katniss jest jeszcze dojrzalsza i pała jeszcze większą nienawiścią do Kapitolu. Jej życie jest jeszcze bardziej pogmatwane. Czasem zachowywała się irracjonalnie, ale nie przeszkadzało mi to. UWAGA KOLEJNY SPOILER!!! Od kąt stała się symbolem rebelii, grozi na niej jeszcze większa odpowiedzialność. Jej zachowanie jest często nieprzewidywalne. Najbardziej denerwowało mnie to, że przez większość czasu myślała tylko o sobie, dopiero po chwili to sobie uświadamiała. Ale wiadomo, każdy ma jakieś wady, nikt nie jest idealny.
W tej części zdecydowanie polubiłam Peete, w poprzedniej jakoś nie mogłam się do niego przekonać. Tutaj jego zachowanie bardzo mi zaimponowało. Pomimo tego, co zrobiła Katniss nadal ją kochał. Myślał cały czas o niej troszczył się, opiekował. Nic nie mogę mu zarzucić. Nie mogę się doczekać, aż dowiem się, co się z nim stało. Cały czas kibicowałam temu by Katniss i Peeta byli razem.

Książkę polecam zdecydowanie wszystkim. Nie ważne czy lubicie powieści antyutopijne, czy nie. Nie ważne. MUSICIE JĄ PRZECZYTAĆ! Z pewnością sięgnę po kolejną część.