Ogrzyca i dzieci recenzja

"Im więcej z siebie dajesz, tym więcej masz"

Wdoligłaźno było kiedyś urokliwym miasteczkiem, gdzie ludzie odnosili się do siebie z życzliwością, byli dla siebie dobrzy, służyli sobie pomocą, a drzwi ich domów i serc były otwarte.

"Obecnie okna Czytelni wychodziły na wielką stertę gruzu i popiołu. I zamiast łączyć dzieci ze Światem Idei lub Życiem Umysłu, miejsce to przypominało im raczej, że wszystko może pójść z dymem: miasta, rodzi­ny, marzenia, a nawet biblioteki."

Niestety splot kilku dramatycznych zdarzeń sprawił, że na miasteczko padł cień nieufności, złości, lęku, niepokoju, mieszkańcy z każdym dniem tracili swoją życzliwość i dobroć, żyli jakby zapominając o tym jacy są naprawdę, a Wdoligłaźno zaczęło podupadać i przemieniać się w dość ponure i smutne miejsce na ziemi.

"W rzeczywistości ludzie są okropni, bo zniszczyło ich życie.
Bo doskwiera im samotność, bo pragną albo potrzebują czegoś, czego nie mają, i potrafią znaleźć usprawiedliwie­nie dla każdej niegodziwości, byle tylko to zdobyć. A cza­sami ludzie są okropni, bo się boją."

Jedyną osobą, która sprawiała wrażenie zadowolonej z takiego obrotu spraw był burmistrz miasteczka.

"A może chciał, żeby mieszkańcy żyli w niewiedzy, bo głupich ludzi łatwiej kontrolować."

Lecz dzieci z sierocińca, pełne dobroci, miłości i życzliwości, dobroduszna, pracowita, życzliwa Ogrzyca mieszkająca na skraju miasteczka, stado mądrych, ciekawskich, lojalnych, przyjaznych i nader przystojnych wron, a także pewien wierny Pies postanawiają uratować swoje miasteczko przed zagładą i przypomnieć mieszkańcom, że wzajemna życzliwość, bycie dobrym sąsiadem, wspólne spędzanie czasu, bycie razem są silniejsze od samotności, strachu i zła, które mogą zacząć trawić nasze serca i dusze, jeśli im na to pozwolimy.

"Bycie razem było dużo lepsze niż bycie w pojedynkę."

"Ogrzyca i dzieci" to przecudowna opowieść, która wywołała we mnie tyle emocji, że aż trudno mi o nich opowiedzieć w recenzji.

"Lekiem na gniew jest łagodność, a na niezgodę pojednanie."
"Uczucia są ważne, a miłość, także ta, która kończy się tragicznie, ma wiel­kie znaczenie."

Pokochałam całym sercem Ogrzycę, wrony, szczególnie Harolda, owce, Psa, a przede wszystkim dzieciaki z sierocińca, Cesię, Antonię, Bartłomieja, Eliasza i pozostałe dzieciaki, sympatię budzą też bez wątpienia Miron i Przełożona, opiekunowie dzieci z sierocińca.

"Wszechświat czerpał rozkosz z rzeczy maleńkich, czu­ła to w kościach, i nawet najmniejsze akty dobroci miały znaczenie."

Historia ta jest pełna cudownych cytatów, które zaznaczałam sobie podczas lektury. I którymi pozwólcie, że podzielę się z Wami w tej recenzji.

"Jeden człowiek może zainspirować dziesiątki. Dobra nie da się zmierzyć, dobro jest czymś więcej. Im więcej się go daje, tym więcej się go ma, i jest to najlepszy rodzaj magii."

Szczególnie ujęły mnie te cytaty dotyczące książek, czytania, są doprawdy piękne i warte zapamiętania, a na pewno przywołania:

"Podobno książki zaginają czas i przestrzeń, a im więcej zgromadzisz ich w jednym miejscu, tym mocniej to robią."

"Książki wytwarzają bowiem własną, osobliwą grawitację, zależną od wagi zawartych w nich słów i myśli."

"Przypominali sobie, że w umyśle czytającego opowieść brzmi niczym muzyka, a dyskutowanie o opo­wieściach w gronie wielu umysłów to niemalże symfonia."

Książka ta wzrusza, łamie serce, daje nadzieję, przypomina o tym, co najważniejsze, ukazuje wszystkie przywary ludzkiego charakteru, można pokusić się nawet o stwierdzenie, że pokazuje ludzką głupotę i zaślepienie. Pokazuje, że czasem to dzieci dostrzegają to, co najważniejsze i że czasem warto ich posłuchać.

"Jeśli chcemy dowiedzieć się czegoś na pewno, musimy używać umysłu. Kiedy zaś pragniemy się dowiedzieć, co jest najważniejsze, musimy patrzyć sercem."

Za serce złapało mnie bezinteresowne postępowanie Ogrzycy, która obdarzała dobrocią i miłością wszystkich od ptaków po ludzi.

"Ważne, by widzieć to, co naj­ważniejsze."
"Im więcej dawała, tym więcej miała; ta magia działała niezawodnie."

Ludzi, którzy potrzebowali sporo czasu by zrozumieć swoje błędy i czasem zupełnie nie zasługiwali na dobre serce Ogrzycy, a ich postępowanie doprowadziło mnie w pewnym momencie do łez i złości na ich zaślepienie i bezmyślne ocenianie kogoś bez próby go poznania.

"Ludzie robią niemądre rzeczy, kiedy górę biorą nad nimi emocje! I gdy wierzą w kłamstwa i bzdury. Popełniają błę­dy, których potem bardzo żałują!"

Mojej sympatii nie wzbudziła także postać Burmistrza, który okazał się być... A tego Wam nie zdradzę, musicie sami przeczytać książkę i wtedy się tego dowiecie !

"Tylko głupiec próbuje wyciągać wnioski, nie poznaw­szy najpierw faktów."

"Ogrzyca i dzieci" jest skierowana do dzieci, ale myślę, że dojrzali czytelnicy także powinni ją przeczytać, bo naprawdę warto.

"Miłość sprawiała, że z czasem działo się coś dziwnego."

Wzruszenia, emocje, przemyślenia są podczas tej lektury gwarantowane i jestem przekonana, że zachwycicie się tą historią pełną magii, przyjaźni, zwycięstwa dobroci nad złem, tak samo jak ja. Jestem oczarowana tą powieścią i zamykając książkę po zakończeniu lektury było mi żal, że to już koniec. Polecam Wam ją z całego serducha !

"Nadchodził ranek; wkrótce wstanie słońce i zawieje wiatr, a nigdy nie wiadomo, co dobrego czeka za zakrętem."

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję wydawnictwu Literackiemu.