Uwikłany recenzja

Codziennie wykonujemy mnóstwo prostych czynności. Chodzimy do sklepów, na pocztę i do przychodni. Co jeśli na pozór zwyczajne miejsce stanie się świadkiem niecodziennych wydarzeń? O tym przekonał się główny bohater książki „Uwikłany” Michała Bednarskiego, którą otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Tomasz to prawie czterdziestoletni biznesmen. Pod wpływem impulsu postanawia przebadać sobie wątrobę. Na pozór wszystko wydaje się być w porządku. Jednak przy wejściu spotyka bardzo agresywnego mężczyznę. Kiedy przypadkowo odnajduje jego zwłoki, które natychmiast znikają, zdaje sobie sprawę, że nic nie jest takie, jak mu się wydaje. Komu można zaufać?

Pomimo niewielkiej objętości powieści na pewno nie można powiedzieć, że brakuje tutaj akcji. Odniosłam wrażenie, że wszystko zostało dokładnie przemyślane, a książka nie powstała na przysłowiowym kolanie. Oryginalna historia przykuła moją uwagę. Kolejne zwroty akcji budziły coraz większe zainteresowanie, dlatego nie mogłam się oderwać od „Uwikłanego”, aż nie dotarłam do samego końca. Końcówka odrobinę mnie rozczarowała, ale to wynika z faktu, iż wątki mafijne nie należą do moich ulubionych. Obiektywnie jednak muszę przyznać, że autor trzymał poziom do ostatniej strony. Osobiście uważam, że historia mogła przekształcić się w horror psychologiczny. Pomimo tego trzeba przyznać, że „Uwikłany” wyróżnia się na tle polskich thrillerów. Popularni pisarze wydają hurtowo nowe powieści, które plasują się na poziomie seriali paradokumentalnych. Zapominają o zbudowaniu odpowiedniej atmosfery i skupiają się na zszokowaniu czytelnika bezsensownymi sytuacjami.

Pod wpływem pozytywnych emocji, które wynikają z przeczytania „Uwikłanego”, w niedalekiej przyszłości chętnie sięgnę po drugą powieść pana Michała Bednarskiego. Mam nadzieję, że napisze jeszcze niejedną emocjonującą powieść. Liczę zwłaszcza na dobry horror, ponieważ widzę szansę na sukces w tym konkretnym gatunku. Dawno nie widziałam tak dobrze rozbudowanej atmosfery grozy i niepokoju w książce. Szkoda zmarnować taki potencjał.