Larwy recenzja

W podwarszawskiej miejscowości na jednym z dachów budynku nazywanego "szkieletem" zostają znalezione zwłoki w znacznym stadium rozkładu. Można byłoby pokusić się o stwierdzenie, że to samobójstwo, gdyby nie fakt, że ciało starano się ukryć pod liśćmi, a na jednym z jego fragmentów wypalono piętno o tajemniczym kształcie. Komisarz Foks próbuje połączyć tę sprawę z innymi przestępstwami w okolicy i przeglądając akta trafia na szokujący trop. W toku śledztwa okazuje się, iż w pobliskich lasach giną przypadkowe osoby, a rozpalone do czerwoności żelazo dosięga kolejnych ofiar...

To już trzeci tom serii z komisarzem fokdem, w którym autor udowadnia, że ma niesamowitą wyobraźnię i nie istnieją dla niego rzeczy niemożliwe. Łączenie autentycznych wydarzeń z własną kreatywną inwencją nie sprawia mu absolutnie żadnych trudności. Styl pisarza należy do brutalnych, obrazowych oraz mocno sugestywnych, co wpływa na odbiór książki oraz zwizualizowanie sobie całej fabuły w umyśle czytelnika. Akcja rozwija się dynamicznie, napięcie stale rośnie, natomiast intryga wymyślona na potrzeby tej pozycji wciąga niczym bagno, a wszelkie plot twisty tylko potęgują ciekawość. Twórca momentami bawi się z odbiorcą w kotka i myszkę, serwuje mu mnóstwo różnych wątków, które nie powinny się ze sobą spajać, jednak w zadziwiający sposób, wraz z upływem czasu, doskonale się ze sobą zazębiają, tworząc wspólną, nietuzinkową całość.

Maciej Kaźmierczak należy do tych autorów, którzy dostarczają nam w swoich kryminałach sporą dawkę emocji, a jednocześnie nie boją się poruszać trudnych tematów. W tej pozycji nie zabraknie nawiązania do Nadii z "Pomsty", a co za tym idzie do prostytucji i handlu żywym towarem. Będziecie też mogli zagłębić się w mroczny umysły morderców, poznać ich motywy działania oraz powody dokonywanych przez nich zbrodni. Nie zabraknie też ciekawostek naukowych, zwłaszcza z dziedziny entomologii.

Aczkolwiek dla mnie największym plusem tej części okazał się małomiasteczkowy klimat. Pisarz świetnie oddał specyfikę hermetycznej społeczności, która stara się chronić swoich, a jednocześnie nieufnie, czasem wręcz z wrogością patrzy na obcych. Także realia pracy na małym posterunku, gdzie układy i układziki, znajomości dodatkowa kasa oraz święty spokój liczą się bardziej niż rozwiązanie sprawy, zostały świetnie przedstawione.

To lektura dla czytelników o zdecydowanie mocnych nerwach, których nie przerażają krwawe, momentami obrzydliwe opisy czy makabryczny wyraz opowiadanej historii. Ja lubię takie mocne pozycje, więc książkę pochłaniałam z ogromnym zainteresowaniem. Zakończenie pozostawia pewien niedosyt, ale bez wątpienia kolejna część zaspokoi głód wiedzy, co do rozwoju niedokończonych wątków. Ja już nie mogę się doczekać 😉