Kuchnia Franceski recenzja

"Kuchnia Franceski" , to książka dzięki której odpędzisz od siebie największą chandrę.
Kim jest tytułowa bohaterka? Otóż, Francesca jest urodzona z czymś, co jej własna matka nazywała una testa dura czyli oślim uporem. Bardzo przypomina mi moją babcię - Helenę. Dlaczego? Ponieważ obie są wspaniałymi i mądrymi kobietami. Posiadają mnóstwo praktycznej wiedzy, której nie da się wyczytać ani w poradnikach, ani w leksykonach.
Kiedy Francesca zostaje sama z synem, cierpi na samotność. Jej córki mieszkają w odległych stanach, a więc podróż do nich jest wielkim wyzwaniem dla starszej kobiety, która czuje się niepotrzebna. Sposobem na samotność, na takie chwile są częste rozmowy Franceski z nieżyjącym mężem.
Nagle w świat tej kobiety, w którym wydaje się nam, że nic nikogo już nie zaskoczy, wkracza samotna matka -Loretta. Kobieta boryka się z problemami codzienności i pilnie poszukuje opiekunki do dwójki dzieci.

Czy Franceska sprawdzi się w nowej roli i czy dzieci Loretty ją zaakceptują; co zmieni się w ich życiu?... Posłuchajmy Franceski:

"Cóż, kiedy poznałam tę kobietę i jej dzieci, zbliżyłam się do nich po to, by być częścią ich życia, robić coś sensownego. Wydawało mi się , że im również jestem potrzebna. Sytuacja była wprost idealna, a ja bardzo szczęśliwa. Ale potem stało się to wszystko..."
( fragment powieści)

Co takiego wydarzyło się w małym amerykańskim miasteczku - koniecznie przeczytajcie sami!
Powieść was nie zawiedzie, bo jest w 100% prawdziwa - takie sytuacje mogą zdarzyć wszędzie i każdemu.

Na wytrwałych czytelników, na końcu powieści czekają sprawdzone przepisy - prosto z kuchni babci Franceski. Są proste i mogą sprawić, że poczujemy się dużo lepiej i w naszej kuchni, i sami ze sobą. Na przedwiośniu, kiedy wielu z nas trapi chandra i osłabienie. Moim zdaniem, nie jest to lektura dla każdego czytelnika. Wielu pewnie stwierdzi, że jest zbyt słodka i przewidywalna. Sądzę, że mimo to warto zanurzyć się w ten świat i ... pomarzyć.

Autor powieści mnie do tego stopnia zaintrygował, że dotarłam na jego stronę: http://www.peterpezzelli.com/,
gdzie znajduje się mnóstwo ciekawostek, łącznie z blogiem.

Ocena: 9/10

Serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu za przekazanie powieści.