Dziewczyna z wieży recenzja

 „Kto nigdy nie był dzieckiem, nie może stać się dorosłym”. - Charles Chaplin

  Na czytanie baśni nigdy nie jest za późno, chociaż jeszcze do niedawna myślałam, że jestem zbyt dojrzała na tego typu literaturę. Ale lektura „ Dziewczyny z wieży „ zupełnie zmieniła mój światopogląd. Opowieść Katherine Arden przeniosła mnie w magiczny, baśniowy świat, który wciągnął mnie niczym wir w rzece i nie wypuścił aż do końca. Wszystkie sprawy straciły na znaczeniu a otaczający świat w oka mgnieniu przestał dla mnie istnieć. Oczarowało mnie czyste piękno, tajemnice i dzikość. Świat rzeczywisty i nierzeczywisty zarazem. 
 
 Nie czytałam, co prawda pierwszej części, ale bez problemu odnalazłam się w tej historii, chociaż jest wiele odwołań do wydarzeń z pierwszego tomu i brak jego znajomości nieco utrudniało mi zrozumienie niektórych wątków. Wprawdzie narracja biegnie wielu kierunkach to nie mniej jednak zdecydowanie Wasia jest główną bohaterką tej powieści, która nie jest zwykłą dziewczyną. Widzi i czuje więcej niż inni a posiadanie tych umiejętności nie raz uratuje jej życie, ale również przysporzy kłopotów. 
 
 Autorka stworzyła przepiękną opowieść o sile, odwadze i poszukiwaniu własnej drogi. Nawet wbrew panującym obyczajom. Niesamowitą baśniową opowieść pełną mroku o Wasi, którą pokochałam od pierwszej chwili. Dziewczynie, która chciała więcej niż w tamtych czasach życie oferowało kobietom. Mogła wyjść za mąż lub pójść do klasztoru, ale żadna z tych opcji jej nie odpowiadała. Chciała żyć po swojemu być wolna i decydować o sobie. Porzuca rodzinny dom i wraz ze swoim ukochanym koniem Słowikiem, w męskim przebraniu, wyrusza w podróż pełną niebezpieczeństw. 
 
 Oczywiście jak na baśń przystało nie mogło zabraknąć magii, która odgrywa istotną rolę w fabule. Pojawiające się często elementy magiczne tworzyły szczególną aurę, a obecność zaczerpniętych z wierzeń słowiańskich demonów, takich jak Południca czy Morozko dodawały powieści odpowiedniego klimatu. 
 
 Czytając „ Dziewczynę z wieży „ czułam fascynację Katherine Arden kulturą rosyjską. Autorka realistycznie przedstawiła obraz rosyjskiej średniowiecznej srogiej i śnieżnej zimy. Sprawnie operuje opisami, dzięki którym z łatwością mogłam sobie wyobrazić zimno, głód, biedę rosyjskich wsi, ale i życie w bogatej Moskwie. Realnie przedstawiła starcie nowej wiary ze starymi wierzeniami, realia tamtych czasów i trochę historii Rusi, panujące wtedy obyczaje, kulturę i rolę kobiet, którą przypisywali im mężczyźni. 
 
 Miałam ogromną frajdę z lektury książki napisanej prostym plastycznym językiem o przeczytanie, której nigdy bym się nie posądziła. Katherine Arden swoją wzruszającą powieścią przeniosła mnie do innej rzeczywistości, zabrała w niezapomnianą podróż przez Ruś. Cudowną podróż, która na zawsze zostanie w moim sercu. 
 
 
 „ Ogień jest albo go nie ma. To, co ty nazywasz magią, polega po prostu na tym, by nie pozwalać światu być innym, niż sobie życzysz.”
 
 Dziękuję za ekscytującą przygodę w krainie baśni Wydawnictwu Muza