Zanim mnie zabijesz recenzja

Julia po ucieczce, zmieniła w swoim życiu wszystko, co mogła. Kiedy myślała, że uporała się z demonami przeszłości, one po siedemnastu latach dały niespodziewanie o sobie znać. Tajemnicza przesyłka z książką, sugestywne emaile czy nieodparte uczucie, że ktoś ją obserwuje, złożyło się na to, że powrócił do niej obezwładniający, paniczny strach. Julia jest pewna, że oprawca sprzed lat powrócił. Tylko czy tym razem role się nie odwrócą?

“Zanim mnie zabijesz” jest książką, którą zaciekawiła mnie już od pierwszej strony. Zaintrygowała mnie tak mocno, że jak nigdy używałam zakreślacza do zaznaczania fragmentów, zamiast znaczników. Przeczytałam ją od deski do deski w jeden dzień, nie potrafiłam przestać o niej myśleć.

Napięcie, jakie zbudowała autorka, było cudowne. W genialny sposób przedstawia świat, w którym występuje zaborcza, chora miłość, która momentami przechodzi w obsesje jak i uzależnienie. Poznajemy świat pełen manipulacji i lęków, w którym trzeba znaleźć sposób na przetrwanie. W powieści nie tylko kobiety są dręczone, mężczyzn może spotkać podobny los.

W historii znajduje się mnóstwo emocji, które doskonale pokazują uczucia osób prześladowanych, oprawców, jak i osób im towarzyszących. Łatwo jest zniszczyć człowieka, którego podobno się “kocha”. Ból fizyczny i psychiczny, były nieodłączną częścią życia głównej bohaterki. Żyła w ciągłym strachu, co chwilę oglądając się przez ramię.

Bohaterowie zostali wykreowani w fenomenalny sposób. Mieli silne charaktery, które sprawiały, że chciało się więcej. Zżyłam się z nimi na tyle, że przeżywałam każdą najmniejszą sytuację tą smutną jak i dobrą. Julia jest doskonałym przykładem silnej postaci kobiecej. Pomimo tego ile kłód pod nogi podstawiało jej życie, dążyła do swojego wymarzonego spokoju.

W fenomenalny sposób został poprowadzony wątek manipulacji. Momentami sama nie wiedziałam już, co jest prawdą a co kłamstwem. Miewałam momenty, w których byłam pewna, że rozwikłał zagadkę i połączyłam wszystko w całość. I przeważnie takie sytuacje niszczyły kolejne akapity, które zniszczyły całą moją koncepcję. Szczerze mogę powiedzieć, że sama momentami na nią się łapałam.

Jestem również zachwycona tym, jak wygląda okładka. Jej interpretacja idealnie wpasowuje się w historię, w końcu motyle są symbolem symbol odrodzenia, przemiany i nadziei na lepsze jutro, a także wolności, miłości i szczęścia. Okno z kolei jest między innym symbolem odkrywania ludzi czy nieograniczonych możliwości. A do tego przez całe życie dąży główna bohaterka -Julia.

Zakończenie było zachwycające, idealnie pasowało do tej historii. Jednak brakowało mi w nim czegoś. A może to fakt, że nadszedł moment pożegnania się z tą historią?