W imię honoru recenzja

Życie muzułmańskich kobiet zawsze mnie interesowało, przeczytałam więc wiele książek na ten temat. Jedną z nich jest W imię honoru - Muchtar Mai. Ta młoda kobieta, mimo iż przeszła w życiu wiele cierpień przeciwstawiła się temu jak traktowane są muzułmańskie kobiety, zwłaszcza na wioskach. Jak wiemy sytuacja kobiet mimo XXI wieku jest ciągle tragiczna, są one poniżane, gwałcone, nie mają prawa głosu. Zemsta na żonie wroga jest niemal codziennością, więc nikt tak naprawdę nie reaguje na wyrządzane krzywdy.

Tak było też w przypadku Muchtar, która została zgwałcona przez czterech mężczyzn. Zazwyczaj kobiety w takim przypadku popełniają samobójstwo i „problem sam się rozwiązuje”. Dzięki wsparciu rodziny i zainteresowaniu prasy sprawa trafia przed sąd. Oprawcy zostali skazani. Sprawa przed sądem jednak się nie kończy. Punktem honoru stało się dla niej zmienić świadomość zarówno kobiet jak i mężczyzn. W Pakistanie matki uczą swoje córki nieufności, posłuszeństwa, poddania, bojaźni, bezwzględnego szacunku dla mężczyzn, ponieważ same były tak wychowywane. Nie znają innego wzorca. Muchtar z pomocą rządu otworzyła szkołę, dzieci uczyły się alfabetu, a chłopcom próbuje się wpoić szacunek, który należy się koleżance, siostrze, sąsiadce czy matce.

Jestem pełna podziwu dla kobiety, która przeciwstawiła się niesprawiedliwości i mimo bólu, upokorzenia jaki jej towarzyszył, potrafiła zrobić tyle dobrego dla innych ludzi, dla kraju, w którym żyje i który kocha.

W wywiadzie powiedziała Jestem dopiero pierwszą kroplą wody w wiosce – Wierzę, że po mnie spadnie deszcz.