Polskie piekiełko. Obrazy z życia elit emigracyjnych 1939-1945 recenzja

Polska scena polityczna od wielu lat przysparza wielu zmartwień. Obraz życia polskich elit politycznych to nieustanne przepychanki, napaści słowne i wzajemne oskarżenia. Rządzi nim nie chęć zadbania o dobro wspólne, a wzajemne animozje, oskarżenia i chęć przeciwstawienia się opozycji bez oglądania się na sensowność i potrzebę takowych działań.

Jeżeli ktoś sądzi, że jest to novum, że to specyfika naszych czasów powinien sięgnąć po najnowszą publikację Sławomira Kopra „Polskie piekiełko. Obraz z życia elit emigracyjnych 1939-1945”. Jest to kolejna z książek Kopra, który w przystępny sposób przybliża czytelnikom życie znaczących osób. Autor interesuje się głównie okresem międzywojennym, ale także antykiem. Jest również doskonałym przewodnikiem po krajach europejskich; spod jego pióra wyszły przewodniki historyczne po Ukrainie i Chorwacji.

„Polskie piekiełko” wpisuje się w nurt zainteresowań Sławomira Kopra. Historie zawarte w publikacji mają swój początek w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Autor opisuje losy przedwojenne i wojenne wielu znaczących postaci, takich jak Rydz-Śmigły, Sikorski, Sosnowski, Sławoj Składkowski czy Anders. Autor opisuje ich zasługi dla kraju, ale nie unika krytykowania podejmowanych przez nich decyzji. Nie jest to kolejna epopeja wychwalająca zasługi, skupiająca się na walorach i zasługach polskich bohaterów. Koper nie wyśpiewuje peanów na cześć wielkich wodzów.

„Polskie piekiełko” to gorzka prawda o życiu elit Polski walczącej. Pełnym wzajemnych pretensji, niesnasek, oskarżeń i walki o władzę. Nie było w nim miejsca na wielkie idee, na patriotyzm, na walkę za kraj. To była zażarta walka, ale walka o władzę i wpływy. O zaangażowaniu władz rządzących w obronę kraju niech świadczą chociażby przywołane przez autora sytuacje – ucieczka dowódców z kraju, porzucenie walczących oddziałów, więzienie wielu znakomitych dowódców z powodów politycznych, a nawet prywatnych! Gdy szarzy ludzie przelewali krew za ojczyznę, elity wojskowe i polityczne przepychały się między sobą, używając najtańszych chwytów, aby dopchać się do władzy.

Koper nie boi się prawdy. Odziera elity emigracyjne z nadawanej im przez lata otoczki wielkości, doskonałości i kierowania się wyłącznie wielkimi ideami, z patriotyzmem na czele. Książka ta to odrobina dziegciu dolanego do przesłodzonych publikacji na temat „wielkich dowódców”. Sprawia jednak, że wszyscy ci wielcy Polacy wydają się być bardziej ludzcy, a mniej mityczni.

Opis polskiej emigracyjnej sceny politycznej ubarwiają częste odniesienia do życia osobistego bohaterów, które niejednokrotnie mają znaczący wpływ na decyzje polityczne. To sprawia, że książka jest niezwykle interesująca nie tylko dla osób fascynujących się historią. Można ją czytać jak powieść społeczno-obyczajową, a nawet sensacyjną.

„Polskie piekiełko” jest napisane prostym językiem, ale co charakterystyczne dla Sławomira Kopra, prostota ta pełna jest uroku i lekkości. Książka jest w formie krótkich, acz treściwych felietonów. Tekst opatrzony jest licznymi fotografiami. Jedyną wadą tej publikacji jest brak przypisów cytowanych wypowiedzi i dokumentów, które uwiarygodniłyby całość. Umieszczony w końcowej części książki wypis bibliograficzny nie zaspokaja chęci dotarcia do źródeł. Jako historyk autor powinien zdawać sobie sprawę z ważności umieszczania szczegółowych opisów bibliograficznych przy cytatach. Wiarygodność w publikacjach historycznych winna być podstawową zasadą.

Reasumując warto jeszcze raz podkreślić, że najnowsze dzieło Sławomira Kopra to doskonała lektura dla osób w każdym wieku, a także zarówno dla fanatyków historii, jaki i osób mających do niej uraz. Nie jest to książka stricte historyczna, nie epatuje datami, nazwiskami itp., ale w lekki sposób opowiada historię osób, które decydowały o losach naszego kraju. Nie jeden z czytelników z przerażeniem odkryje, że to co obecnie dzieje się na politycznym podwórku nie jest niczym niezwykłym, a historia lubi się powtarzać… I może lepiej ją znać, aby nie popełniać tych samych błędów…