Nechemia recenzja

--*_*_*_*_*
Jest rok 1666, w Konstantynopolu objawił się Mesjasz. Na jego spotkanie wyruszają tłumy Żydów. Wśród nich Nechemia- rabin Komarna, medyk, kabalista i przede wszystkim niespokojna dusza. Droga do celu jest niezwykle kręta i obfituje w wiele nieprzewidzianych zdarzeń. Dotarcie na miejsce nie oznacza ich końca.
-*-*-*-*_*_*

Autor powieści zaprasza nas w podróż po Rzeczpospolitej XVII w. Towarzyszyć nam będzie Nechemia. Cwany, gotowy do awantur Żyd z małej miejscowości pod Lwowem. Wraz z nim będziemy przemierzać kraj, by dostać się przed oblicze Mesjasza. Po drodze będzie nam dane poznać tajemnicze osoby, z którymi spędzimy czas na wspólnych rozmowach. Te natomiast odsłonią nam prawdę o życiu w ówczesnym świecie. Będziemy przemierzać kraj, mijając miasteczka i wsie. Zajrzymy do lokalnych synagog, a potem do oberży. Dotrzemy do Częstochowy i Krakowa. Wszędzie widząc obraz społeczeństwa daleki od ideału. Ten obraz widziany będzie z perspektywy naszego towarzysza podróży. Dzięki Nechemii poznamy także troski i zmartwienia społeczności żydowskiej tamtych czasów.

"Nechemia" to powieść drogi, opowiedziana lekkim, zabarwionym humorem językiem, który wciąga czytelnika w wir wydarzeń.
A tych niemało! Ich splot tworzy szybką i wartką akcję, która momentami zwalnia, by pozwolić czytelnikowi na dotarcie do nieoczywistej wiedzy. To zanurzenie się w tamten świat przypomina momentami grę w skojarzenia. Autor pod powierzchnią zabawnej historii ukrył ponadczasowe pytania i aluzje. Czytając książkę uśmiechamy się do siebie widząc analogie do współczesności.

"Nechemia" to także książka mówiąca o samotności i przemijaniu. Skłania przez to czytelnika do refleksji i zwrócenia uwagi na relacje i nasze oczekiwania wobec życia i otoczenia. Rodzi się pytanie dokąd zmierzamy w rozpędzonym rytmie dnia i co jest celem, który staramy się uzyskać.

Autor zapewnił nam, czytelnikom, wspaniałą, wciągającą zabawę z literaturą. Tym bardziej jest ona ciekawa, bo ma w sobie silne zabarwienie intelektualne!