Przez czas i przestrzeń recenzja

Kiedy stałam dziś przy oknie, ubrana w zimowy sweter w maju i słuchałam jak pellet wpadał do grzejącego dom kotła, patrzyłam na szary świat - szary od strug deszczu. Zamknęłam na chwilę oczy i usłyszałam jak spośród listopadowych nut wygrywanych deszczem - przedziera się ptasi śpiew. Jak wsłuchałam się w te melodię to nie słyszałam już tych płynących rzek wody. Widziałam rozwijające się liście drzew, kwitnące drzewa owocowe, latające motyle i poczułam zapach wilgotnego, leśnego runa. 
Świat jest takim - jakim chcemy go widzieć...
 

 
Pewien chłopiec Chłopiec, wraz z psem Psem, kocicą  Kocicą, koniem Koniem i fotel Fotelem żyją w pięknym, kolorowym świecie marzeń. Ich życie wypełnia beztroska zabawa, stwarzanie wszystkiego o czym chłopiec pomyśli. Czas w tym idealnym świecie biegnie nieustannie, chłopiec dorasta, poznaje litery, uczy się, rozwija a w tym wszystkim towarzyszą mu jego najlepsi i bardzo rozmowni przyjaciele, nawet ten tapicerowany. Jak to w życiu większości ludzi bywa, chłopiec poznaje dziewczynę i... i się zakochuje. Przyjaciele są równie szczęśliwi jak on, ale... wkrótce do jego życia wkraczają trzy złe, ciemne postaci i świat utkany z marzeń i snów traci nie tylko barwy...
 
To przepiękna opowieść o dorastaniu, magiczna nie tylko z powodu nadania jej takiego fantastycznego charakteru przez autora - a z powodu przekazu jaki się pomiędzy wierszami kryje.
Nie kupujcie tej książki dzieciom. Kupcie tę książkę sobie! Tak! Każdy dorosły powinien ją przeczytać, choć może się wydawać, że docelowa grupa wiekowa jest inna.
 
Kiedy dopadło Was Zwątpienie, kiedy Strach przejął nad Wami kontrolę, a Kłamstwo skaziło uszy i duszę to, tu znajdziecie odpowiedź - w tej krótkiej historii pięciorga przyjaciół i już czas i przestrzeń nie będą ograniczeniem.