Szept recenzja

Nazywam się Jane Doe, chociaż nie jest to moje prawdziwe imię. Nazwali mnie tak, ponieważ nie chciałam im zdradzić mojej prawdziwej tożsamości. Ale i tak najczęściej mówią na mnie obiekt sześć-osiem-cztery. Przez dwa i pół roku byłam przetrzymywana w celi tajnego ośrodka Lengard. Nie współpracowałam, ani też się nie stawiałam. Po prostu byłam i się nie odzywałam. Żyłam, dopóki nie dostałam terminu. Wtedy czas zaczął pędzić, a ja stałam się nieuważna, odkąd przydzielili mi nowego opiekuna, Landona Warda.




Czasami w tłumie trudno jest nam odnaleźć swój głos. ''Jane'' też ma z tym nieco problem, ale na zupełnie innej płaszczyźnie. Potrafi mówić, ale tego nie robi. Uważa, że tak postępując, chroni świat i w sumie jest w tym trochę prawdy.

Jej życie odkąd trafiła do Lengrad stało się monotonne, ale i na pewien sposób ciężkie. Składało się ono głównie z testów, jedzenia i treningów. Nikt jej niczego nie mówi, a ona nie pyta. Jednak pewnego dnia cały schemat zostaje zerwany, gdy zostaje przyprowadzona na dywanik do dyrektora całego ośrodka. Wtedy zostaje postawiony jej warunek. Przez miesiąc ma przychodzić na zajęcia z Wardenem i się poprawić, inaczej dziewczyna będzie musiała odejść... i dalej wam już nic nie zdradzę, ale wiedzcie, że na taki ciekawy i wciągający początek dawno nie natrafiłam.

Zresztą początek to tylko preludium do jeszcze ciekawszych wydarzeń, jakie będą miały później miejsce. I serio, musicie mi uwierzyć, jak już dotrzecie do nich, to nie będziecie mogli się oderwać i będziecie chcieli tylko więcej i więcej... aż książka się skończy i będziecie klnąć w myślach, że tak szybko ta nieziemska historia się skończyła oraz że trzeba będzie czekać na kolejny tom.




W ogóle kwestia głosu i całej tej otoczki oraz tajemnicy w książce jest bardzo istotne i fascynujące. ,,Szept'' pokazuje, jak ważną rolę odgrywają w naszym życiu słowa i że przez nie możemy zostać zranieni... i to w sumie nie tylko psychicznie. Ja na przykład czytając tę książkę wyrwałam sobie kilka włosów z emocji, których no cóż, było masa. I to tak skrajnych, że aż się dziwię, że byłam w stanie mówić ze ściśniętym gardłem!

Czy mam jakieś ale? Niestety tak. Autorka według mnie za mało rozpisała to, co można zrobić z "mową". Jasne, to co ukazała nam jest mega, ale mam wrażenie, że nie do końca to wszystko zostało wyjaśnione. Dlatego mam nadzieję, że w kolejnym tomie dostaniemy większe rozwinięcie tego wszystkiego.

Jeśli miałabym podsumować jednak tę książkę jednym słowem, to byłoby to - Świetna!
Ostatnimi czasy przeczytanie książki w dwa dni i kotłowanie się w środku nocy i rozkminianie co może się stać dalej, rzadko mi się zdarza. Dlatego ,,Szept'' dostaje 9/10. Czemu tyle? Bo mam nadzieję, że kontynuacja będzie jeszcze lepsza i będę mogła jej dać z czystym sercem 10/10.