Utrata pamięci recenzja

"Utrata pamięci" to debiutancka powieść przygodowa Konrada Szantuli. Myślę, że można też powiedzieć, że wpada lekko w fantastykę, bo takie przynajmniej miałam wrażenie czytając książkę. Dodajmy, że ten debiut nie jest też cieniutki, a wręcz przeciwnie, książka ma ponad 700 stron. Bardzo mnie zaskoczyła jej grubość, ale przecież mogłam to sprawdzić wcześniej i zaskoczenia by nie było. Pod względem ilości stron ciężko się czytało ją w wydaniu papierowym, wiadomo, im więcej stron tm gorzej, ale od czego są elektroniczne wersje książek - w takich sytuacjach bardzo pomagają.

Zacznijmy od tego, że w tej historii wszystko jest możliwe. Z czym Wam się to kojarzy? Mi kojarzy się z tym, że nie ogranicza nas wyobraźnia, o czymkolwiek pomyślimy może się wydarzyć. I tak jest w tej książce. Konrad opuszcza szpital i trafia do domu dziecka. Nic nie pamięta, dlaczego trafił do szpitala, gdzie są jego rodzice, co się takiego wydarzyło. Zaczynają się wokół niego dziać dziwne rzeczy, których sam nie może wytłumaczyć. Okazuje się, że w takiej samej sytuacji jest dużo dzieci. Każde z nich nic nie pamięta. Dodatkowo opiekunowie wydają się tajnymi agentami, zachowują się bardzo podejrzanie, nie chcą odpowiadać na pytania podopiecznych. Dodatkowo Konrad i jego nowi znajomi dostają tajemnicze wiadomości. Postanawiają dowiedzieć się prawdy o tym miejscu i o nich samych. Czy uda im się rozwikłać zagadkę?

Sama koncepcja historii jest bardzo ciekawa, bo jest nieprzewidywalna. Jednak czytało mi się ją bardzo ciężko - denerwował mnie sposób w jaki jest napisana - prostym językiem, takim dziecięcym - takie jest moje odczucie. Irytowały mnie trochę dialogi między bohaterami, miałam wrażenie, jakby czytali sobie w myślach, być może taki był właśnie zamysł autora. Przez to ciężko było mi wkroczyć w świat stworzonego przez Pana Konrada Szantule.
Pomijając to co mi przeszkadzało, to jak już wspomniałam koncepcja książki jest bardzo fajna. Ciekawiło mnie to, czy bohaterowie dotrą do prawdy, odkryją co stało się w przeszłości i czy odzyskają pamięć. Autor też świetnie pokazał właśnie jak ważna jest pamięć, to że jednak znamy naszą przeszłość, bo bez tego tracimy cząstkę siebie. Bohaterowie musieli też pokonać swoje fobie i lęki by znaleźć odpowiedzi na nurtujące je pytania.
Czy polecam ? Nie potrafię jednoznacznie odpowiedzieć, bo nie jestem bardzo zachwycona książką, ale uważam, że każdy musi się sam przekonać czy odpowiada mu taki typ książki czy nie.
Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl