Usta rzeźbiarki recenzja

"Usta rzeźbiarki" to fabularyzowana historia życia Aliny Szapocznikow. Polka żydowskiego pochodzenia, córka dentysty i lekarki o duszy artystki. Urodziła się przed wojną, dzieciństwo spędziła w obozach koncentracyjnych, a po wyzwoleniu z obozów żyła w Pradze, Warszawie i Paryżu.
Rzeźbiarstwo było jej pasją. Mimo traumatycznych doświadczeń postanowiła resztę życia przeżyć jako artystka. Studiowała, pracowała i spełniała się w wymarzonym kierunku. Swoje cierpienie przerzuciła na rzeźby, to one opisywały jej historię i emocje.
Fascynowało ją ludzkie ciało. Jej ciało, które przeszło tak wiele.

Niesamowita dla mnie w tej opowieści była jej wola walki o siebie. Z jednej strony najbardziej na świecie chciała wolności, z drugiej zdawała sobie sprawę, że wolność ma też swoje słabe strony. Jej ogromną chęć życia i oddawanie się rzeźbiarstwu nie przysłoniła nawet poważna choroba. W zasadzie wszystko, co ją dotyczyło było trudne, w tym miłość. Mimo tego osiągnęła w życiu tak wiele, na co innym nie starcza odwagi mając dużo lepszy, łatwiejszy start.

Sam tekst powieści został napisany jakoś tak inaczej, piękniej. Chwilami miałam wrażenie, że czytam poezję. Pomagało to w przemyśleniach. Być może dzięki użytemu językowi zatrzymałam się w momentach, które nie zrobiłyby na mnie takiego wrażenia przy "zwykłej" prozie.
Widać, że autorka włożyła mnóstwo pracy w zdobyciu informacji o Alinie Szapocznikowej. Drugie tyle kosztowało ją sfabularyzowanie życiorysu. Niestety nie poczułam tej historii na tyle, żeby chcieć poznać bliżej twórczość tytułowej rzeźbiarki. Malarstwo i rzeźbiarstwo nie jest moim konikiem, wcześniej kompletnie nie wiedziałam kim jest bohaterka książki. Prawdopodobnie dlatego nie poczułam się książką oczarowana. Najbardziej w tej historii zainteresowały mnie doświadczenia z obozów koncentracyjnych, co brzmi właśnie dosyć przerażająco nawet dla mnie samej. Mimo tego, że trochę czuję się rozczarowana powieścią, uważam czas spędzony na lekturze za wartościowy.

Za możliwość poznania książki przedpremierowo dziękuję Wydawnictwu Otwartemu.